Yeni bin yılın eşiğinde insanlık iki açılı bir gelişim süreci takip ediyor gibi görünmektedir. Bir yandan gelişen ve göz kamaştırıcı bir ilerleme sergileyen teknoloji, diğer yandan, gelişen bu teknolojinin baskısı ile daha derinleşen, anti-sosyal ve insan merkezli olmaktan uzaklaşan oluşumlar. İnsan hakları ve retoriğinin iktisadi boyutunda gelişmelerin çoğu bu iki açıdan ikincisi içinde kalmaya mahkum olmakta ve insan, ekonominin öznesi konumundan ittirilerek artık nesnesi konumuna odaklanmaktadır. Bunun en belirgin örneği dünyada ve Türkiye'de görülen çocuk istihdamıdır. Bu makalede ve özellikle Türkiye'de son on yılın verilerine dayanılarak çocuk istihdamı incelenerek sayısal veriler değerlendirilecek, bu istihdam türünün nedenleri, sorunları ve sonuçları saptanacak ve pratikteki gibi değil ama idealdeki gibi olması için çok açılı öneriler ortaya konacaktır. Bu noktada büyük tarihçi A. Toynbee'nin Aynı isimli amcası sanayi devremi sonrasında klasik ekonomi için söylediği sözü bir kez daha bugün için düşünerek vurgulamak gerekiyor: "Sanayi devrimi insanlara refah sağlamaksızın da zenginlikler üretebileceğini kanıtlamıştır."