Adölesan kızların beslenme alışkanlıklarını ve beden algısını etkileyen etmenleri saptamak amacıyla İzmir Merkez Bölgesinde liseye devam eden 152 kız öğrenci araştırma kapsamına alınmıştır. Öğrencilere, beden imajı ve beslenme alışkanlıklarına yönelik anket formu ve testler uygulanmıştır. Öğrencilerin yaş ortalaması 16.3 ± 0.9, BKI ortalaması 21.2 ± 3,2'dir. Öğrencilerin %1.3 ü çok zayıf, %13.8 i zayıf, %72.4 ü normal, %12.5 i ise şişmandır. Kahvaltı, öğle ve akşam öğünlerini atlayan öğrenci oranı sırasıyla %14.5, %5.9 ve %3.9 dur. Öğün aralarında bazı besinleri atıştırma oranı çok yüksektir (%99.4). Araştırmaya katılan öğrencilerin %63.2 sinin zayıflamak istedikleri, %13.2 sinin ise şişmanlamak istedikleri belirlenmiştir. Ağırlığından memnun olan öğrencilerin oranı %23.6 dır. Ağırlık kaybetmek isteyen öğrenciler diğerlerine oranla daha çok öğün atlamaktadırlar. Ağırlık kaybetmek isteyen öğrencilerin %78.1 inin normal ağırlıkta olduğu saptanmıştır. Öğrencilerin kendi ağırlıklarını doğru algıladıkları (p>0.05), ancak kendilerini olduklarından 2 cm daha uzun hissettikleri belirlenmiştir (p<0,05). Öğrenciler sahip olduklarından ortalama olarak 10 cm daha uzun olmayı (p<0.01) ve ortalama 3.8 kg daha zayıf olmayı (p<0.01) istemektedirler. Öğrencilerin %48.0inin geçmişte diyet uyguladığı belirlenmiştir. Ağırlık arttıkça diyet uygulama oranı da artmaktadır (p<0.05). Ağırlıkları konusunda ve zayıflama yöntemi konusunda uzmana danışma oranı düşüktür (%13.7). Öğrencilerin %27.6 sının (42 öğrenci) yeme bozukluğu riski altında olduğu saptanmıştır. Bunlardan %42.8 i (18 öğrenci) anoreksia, %42.8 i (18 öğrenci) tıkınırcasına yeme bozukluğu ve % 14.4 ü (6 öğrenci) ise hem anoreksia hem de tıkınırcasına yeme bozukluğu riski altındadır. Yeme bozukluğu riski altında olan öğrencilerin %73.8 i normal ağırlıkta, %7.2 si zayıf, %19.0 u şişmandır. Yeme bozukluğu riski ile diyet uygulama (%76.2) arasında anlamlı bir ilişki saptanmıştır (p<0.01). Yeme bozukluğu riski altında olan öğrencilerin zayıflama isteği (%95.2) risk altında olmayan öğrencilere göre daha fazladır (p<0.01). Öğrencilerde vücut ağırlığı üzerine baskı yapan sosyokültürel faktörler incelendiğinde aynı cins arkadaş baskısının zayıflama hakkında en etkili sosyokültürel faktör olduğu tespit edilmiştir. Şişmanlama konusunda ise öğretmenin etkili olduğu gözlenmiştir. Anne ve baba baskısı daha azdır. Yeme bozukluğu riski altında olan öğrencilerle olmayan öğrenciler arasında baba baskı puanları hariç diğer bütün sosyokültürel faktörlerin puan ortalamaları arasında önemli ilişki saptanmıştır (p<0.05). Ağırlık üzerinde hissedilen sosyokültürel baskılar yeme bozukluğu riskinin artmasına neden olmaktadır.