Araştırma, ergen annelerde ebeveynlik yeterliliğinin arttırılmasında uygulanan ilişkisel gelişimsel yaklaşım modelinin maternal bağlanma, doğum sonrası depresyon ve çocuklarda yaşa uygun gelişim üzerine etkilerini belirlemek amacıyla deneysel olarak planlanmıştır. Araştırma verileri, kalitatif ve kantitatif veri toplama yöntemleri kullanılarak toplanmıştır. Kalitatif veri toplama yöntemlerinden görüşme ve gözlem, kantitatif veri toplama yöntemlerinden ise anket formu kullanılmıştır. Çalışma (N=15) ve kontrol grubu (N=15) annelere (14-19 yaş) Anne-Bebek Tanıtım Formu, Maternal Bağlanma Ölçeği, Beck Depresyon Envanteri ve Ankara Gelişim Tarama Envanteri uygulanmıştır. Ek olarak, çalışma grubundaki annelerin Doğum Öncesi Dönem, Bebek Bakımı, Ebeveynlik ve Toplantılar İle İlgili Görüşleri İncelenmiştir. Araştırma sonucunda elde edilen veriler SPSS 15.0 paket programı kullanılarak sayı-yüzde, ki kare, Studen t testi, Kruskal-Wallis testi, Mann Whitney U testi, Wilcoxon Signed Ranks Testi ile değerlendirilmiştir. Çalışma grubundaki annelerin altıncı ay Maternal Bağlanma Ölçeği puan ortalamalarında (M=98.00) birinci ay puan ortalamalarına (M=95.00) oranla yükselme, Beck Depresyon Envanteri puan ortalamalarında (M=7.00) birinci ay puan ortalamalarına (M=12.00) oranla azalma olduğu saptanmıştır. Ancak çalışma ve kontrol grubu puan ortalamaları arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır (p>0.05). Çalışma ve kontrol grubu annelerin bebeklerinin birinci ve altıncı ay toplam ve alt test Ankara Gelişim Tarama Envanteri puan ortalamaları arasındaki fark çalışma grubu lehine istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p<0.05). Sonuç olarak, ebeveynlerin yeterliliğini arttırmak üzere uygulanan ilişkisel gelişimsel yaklaşım modeli; başta bebeklerin yaşa uygun gelişim göstermelerini sağlayarak annelerde güven duygusunun artmasına, bebek bakımı ile ilgili deneyim kazanmalarına, annelerin kendilerini ifade etmesine, bebekleri ile aralarındaki ilişkinin gelişmesine ve bebeklerini daha iyi anlamalarına yardımcı olmuştur.