Bu araştırmada Gazi Üniversitesi öğrencilerinin sürekli öfke ve öfke ifade düzeyleri bazı değişkenler açısından incelenmiştir. Araştırmada ele alman bağım sız değişkenler cinsiyet, öğrencilerin yaşamlarının çoğunu geçirdikleri yerleşim merkezi, yetiştikleri ve sahip oldukları aile tipi, ailelerinin gelir düzeyi, anne ve babalarının eğitim düzeyi ve algılanan ana-baba tutumlarıdır. Araştırma 1995-1996 Bahar döneminde, Gazi Üniversitesi öğrencilerinden random olarak seçilen 712 öğrenci üzerinde yapılmıştır. Araştırmanın bağımlı değişkeni olan sürekli öfke ve öfke ifade düzeylerinin belirlenmesi için Kendini Değerlendirme Ölçeği kullanılmıştır. Bağımsız değişkenler için, algılanan ana- baba tutumlarını ölçmek amacıyla Ana-Baba Tutum Ölçeği, diğer bağımsız değişkenler için Kişisel Bilgi Formu kullanılmıştır. Uygulamaya başlamadan önce, Kendini Değerlendirme Ölçeği ve Ana-Baba Tutum Ölçeği için 107 öğrenci üzerinde her iki aracın testin tekrarı yöntemine göre güvenirlik çalışması yapılmıştır. Araştırma sonucunda elde edilen verilere, değişkenin türüne göre bağımsız gruplar için kullanılan t Testi ve Tek Yönlü Varyans Analizi uygulanmıştır. Tek yönlü varyans analizinde ilişkinin anlamlı çıkması durumunda ise, farkın hangi gruplar arasında olduğunun belirlenmesi için Duncan Testi uygulanmıştır. An lamlılık kontrolü için hata payı.05 olarak alınmıştır. Araştırma sonucunda elde edilen bulgular, üniversite öğrencilerinin cinsiyetleri ile öfkelerini kontrol etmeleri arasında anlamlı bir ilişki olduğunu göstermiştir. Fakat, beklenenin aksine, erkeklerin öfkelerini daha fazla kontrol ettikleri ortaya çıkmıştır. Ayrıca öğrencilerin yaşamlarının çoğunu geçirdiği yerleşim merkezi ile sürekli öfke ve öfkeyi içte tutma düzeyleri arasında da anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Ortalamalara bakıldığında, dört yerleşim merkezi arasında sürekli öfke düzeyi en yüksek olan grubun "köy"lerde yaşayanlar, öfkelerini en fazla içinde tutanların ise "küçük kent"lerde yaşayanlar olduğu görülmüştür. Bunlardanü başka, öğrencilerin ailesinin toplam aylık geliri ile öfkeyi dışa vurma düzeyleri arasında da anlamlı bir ilişki olduğu; yani öğrencilerin ailesinin toplam aylık geliri yükseldikçe öfkelerini daha fazla dışa yansıttıkları bulunmuştur. Öğrencilerin ana-babalarının eğitim düzeyi ile öfkeyi dışa vurma düzeyleri arasında da anlamlı bir ilişki olduğu ortaya çıkmıştır. Ortalamalar anneleri üniversite mezunu olan öğrencilerin öfkeyi dışa vurma düzeylerinin en yüksek olduğunu gösterirken, babaların eğitim seviyeleri göz önüne alındığında, babalan ortaokul mezunu olan öğrencilerin öfkeyi dışa vurma düzeylerinin en yüksek olduğunu göstermiştir. Son olarak, öğrencilerin öfkelerini dışa vurma düzeyleri ile algılanan anne tutumları arasında da, annesini otoriter olarak algılayanların lehine anlamlı bir ilişki olduğu \ bulunmuştur. Diğer taraftan, öğrencilerin cinsiyeti ile Sürekli öfke ve Öfkeyi İçte Tutma, Öfkeyi Dışa Vurma düzeyleri arasında; yaşamlarının çoğunu geçirdiği yerleşim merkezleri ile Sürekli öfke ve Öfkeyi Dışa Vurma, Öfkeyi Kontrol Etme düzeyleri arasında; sahip oldukları aile tipi ile Sürekli öfke ve Öfke ifade düzeyleri arasında; ve ana-babanın eğitim düzeyi ile Sürekli öfke ve Öfkeyi İçte Tutma, Öfkeyi Kontrol Etme düzeyleri arasında anlamlı ilişki olmadığı bulunmuştur. Ayrıca, algılanan anne tutumları ile Sürekli öfke, Öfkeyi İçte Tutma ve Öfkeyi Kontrol Etme düzeyleri arasında ve algılanan baba tutumları ile Sürekli öfke ve öfke ifade düzeyleri arasında da anlamlı bir ilişkinin olmadığı bulunmuştur.