Mesleki ve teknik eğitimin bir parçası olan Kız Meslek Liselerinin ilk adımı 1927 yılında Ankara'da açılan İsmet Paşa Kız Enstitüsü ile olmuş ve bu okulların sayısı giderek artmıştır. 1974-1975 öğretim yılına kadar Kız Enstitüsü olarak devam eden bu kurumlar, III. Beş Yıllık Kalkınma Planı hedefleri ve IX. Milli Eğitim Şurası kararları doğrultusunda "Kız Meslek Lisesi" olarak adlandırılmıştır. 12.05.1992 tarih ve 3797 sayılı "Millî Eğitim Bakanlığının Teşkilât ve Görevleri Hakkında Kanun"un 14'üncü maddesi ile bugünkü konumuna gelmiştir. Bu araştırmanın amacı, Kız meslek liselerinde yaşanan sorunlara ilişkin öğretmenlerin görüşlerini ortaya koymaktır. Bu araştırmada, nitel araştırma tekniklerinden görüşme tekniği uygulanarak Ankara il merkezindeki Kız Meslek Liseleri'nde görev yapan, 102 öğretmenin görüşleri alınmış ve araştırmacı tarafından çözümlenmiştir. Araştırmanın sonucunda, Kız Meslek Lisesi'ndeki öğretmenler okulların ekonomik olarak zor durumda oldukları, döner sermayelerinin yeterli olmadığı, bütçeden ayrılan ödeneğin az olduğunu belirtmişlerdir. Öğretmen niteliğinin önceden kısmen iyi olduğunu, şu anda niteliğin düştüğünü, niteliğin iyileştirilmesi için hizmet içi eğitim faaliyetlerine önem verilmesi ve öğretmenlerin teknolojiyi takip etmelerini sağlayacak düzenlemelerin yapılması gerektiğini belirtmişlerdir. Öğrenci niteliğinin de günümüzde düştüğünü, niteliği artırmak için sanayi ile işbirliği halinde olunması gerektiğini ifade etmişlerdir. Araç gereç ve donanımın yeterli olmadığını, teknolojiye uyum sağlayabilmek için yeni araç ve gereçlerin alınması gerektiği belirtmişlerdir. Öğrencilerin yükseköğretimde istedikleri bölüme gidemediklerini, yükseköğretim ile ilgili yeni düzenlemeler yapılarak isteyen öğrencilerin kolaylıkla yükseköğretime gitmeleri sağlanmalıdır diyerek görüş bildirmişlerdir.