Bu araştırmanın öncelikli amacı belirli sınırlılıklar içerisinde endüstri meslek lisesi öğrencilerinin saldırganlık düzeylerini değişik boyutlarıyla ortaya koyabilmektir. Araştırmada, geçerlilik ve güvenirlik çalışması araştırmacı tarafından yapılmış, İpek İlter (Kiper) tarafından geliştirilmiş ve 30 maddeden oluşan Saldırganlık Envanteri (Kiper, 1984) ve araştırmacı tarafından yanıt formunun başına yerleştirilmiş, deneklerin demografik özelliklerini (cinsiyetleri, yaşları, sınıfları, okul türleri, branşları, anne babalarının mesleki ve öğrenim durumu) gösteren soru kağıdı kullanılmıştır. Elde edilen verilerin istatistiksel analizinde demografik değişkenler gruplanarak, saldırganlık ölçeği alt boyut puanlarına ilişkin aritmetik ortalamalarında farklılık olup olmadığını belirlemek üzere, ilişkisiz t-test, tek yönlü varyans analizi (anova),tamamlayıcı post hoc LSD testi, non parametrik Mann whitney-U ve Kruskal wallis istatistiksel teknikleri uygulanmış ve SPSS paket programı kullanılmıştır. Araştırmada elde edilen sonuçlar şu şekilde sıralanabilir; Anadolu Teknik Lisesi öğrencileri, Endüstri Meslek Lisesi öğrencilerine nazaran yıkıcı saldırganlık davranışını daha fazla ortaya koymaktadır. Kız öğrencilerin, erkek öğrencilere nazaran edilgen saldırganlık davranışını daha fazla ortaya koydukları görülmektedir. 14-16 yaş arasındaki öğrencilerin aritmetik ortalamaları ile 17-20 yaş arasındaki öğrencilerin aritmetik ortalamaları arasında istatistiki açıdan anlamlı bir farklılaşma bulunamamıştır. Saldırganlık davranışı bu iki yaş grubu arasında anlamlı şekilde farklılaşmamaktadır. Deneklerin sınıf değişkenine göre saldırganlık özelliklerini belirlemek için yapılan analizler sonrasında, meslek liselerinde okuyan 9.sınıf, 10.sınıf ve 11.sınıf öğrencilerin aritmetik ortalamaları arasında istatistiksel açıdan anlamlı bir farklılığa rastlanmamıştır. Deneklerin ailesindeki kişi sayısına göre saldırganlık özelliklerini belirlemek için yapılan analizler sonrasında, ailede yaşayan kişi sayısının ve kardeş sayısının, öğrencilerin saldırganlık davranışının farklılaşmasına istatistiksel olarak etki etmediği görülmüştür. Öğrencilerin anne baba eğitim ve iş durumunun saldırganlık davranışının farklılaşmasına istatistiksel olarak etki etmediği görülmüştür. Ailesiyle birlikte yaşamayan öğrenciler, ailesiyle birlikte yaşayan öğrencilere nazaran daha atılgan davranış ortaya koymaktadır. Sosyal güvenliklerinin olmadığını ifade eden öğrencilerin, sosyal güvenliklerinin olduğunu ifade eden öğrencilere göre daha atılgan davranış ortaya koydukları söylenebilir. Ekonomik seviyesi kötü olan öğrencilerin iyi olan öğrencilere nazaran yıkıcı saldırganlık davranışında daha fazla bulunmaktadır. 2007-2008 eğitim öğretim yılında Bursa ili merkez ilçelerindeki Anadolu teknik lise, teknik lise ve endüstri meslek liselerinde eğitim gören öğrenciler araştırmanın evrenini oluşturmuştur. Araştırmada kümeleme örnekleme metodu kullanılmıştır. Bursa ili merkez ilçelerindeki endüstri meslek liselerinde okuyan ve kümeleme örnekleme metodu ile seçilen 248 öğrenciye anket uygulanmıştır.