Bu araştırmanın yapılmasındaki amaç, Endüstri Meslek Lisesi öğrencilerinin umutsuzluk düzeyleri, saldırganlık durumları, umutsuzluk düzeyleri ve saldırganlık durumları arasındaki ilişkinin incelenmesidir. Bu amaçla örneklem grubuna umutsuzluk ölçeği ve saldırganlık ölçeği uygulanmıştır. Bu ölçeklerden elde edilen toplam puanlar okul bölgesi, bölüm, cinsiyet, yaş, sınıf, zayıf ders, anne-baba sağ olma durumu, anne-baba eğitim düzeyi, anne-baba iş durumları, aile gelir düzeyi, ev durumu ve kardeş sayısı gibi değişkenler açısından incelenmiştir. İlişkisel tarama modeli niteliğindeki bu araştırmanın evrenini, İstanbul Anadolu Yakası Endüstri Meslek Lisesi öğrencileri; örneklemini ise, İstanbul Anadolu Yakasında Kadıköy, Beykoz ve Ümraniye ilçelerinde bulunan Endüstri Meslek Liselerinde öğrenim gören 316 erkek ve 22 kız öğrenci oluşturmaktadır. Araştırmadan elde edilen sonuçlarda, Endüstri Meslek Liselerinin farklı bölümlerinde okuyan öğrencilerin umutsuzluk düzeyleriyle, saldırganlık durumları arasında pozitif yönde anlamlı bir ilişkinin olduğu görülmektedir. Bölüm değişkeni umutsuzluk ve saldırganlık ölçekleri için anlamlı sonuç vermiş, Mobilya Bölümü her iki ölçek içinde sıralamalar ortalamalarından en yüksek değerleri almış, umutsuzluk ölçeğinde Elektronik Bölümü ile saldırganlık ölçeğinde ise Makine Bölümü ile farklılaştığı görülmüştür. Sınıf değişkenine göre saldırganlık ölçeğinin farklılaştığı, zayıf ders ve gelir düzeyi değişkenine göre ise umutsuzluk ölçeğinin farklılaştığı görülmüştür.