Algılanan Ebeveyn Kontrolü İle Ergen İyi Oluşu Arasındaki İlişkide Duygusal Özerklik ve Empatinin Aracı Rolü
Yazar/Hazırlayan
|
|
Üniversite
|
|
Enstitü/Fakülte
|
|
Anabilim Dalı
|
|
Bölüm
|
|
Tez Danışmanı
|
|
Tez Yılı
|
|
YÖK Tez No
|
381802
|
Sayfa Sayısı
|
135
|
Tez Türü
|
Yüksek Lisans
|
Tam Metin (PDF)
|
|
Kategori
|
|
Tez Özeti
|
Bu çalışmada, ebeveynden algılanan kontrol ile ergen iyi oluşu arasındaki ilişkide empati ve duygusal özerkliğin aracı etkisinin belirlenmesi amaçlanmıştır. İlişkisel tarama modelinde tasarlanan araştırmanın çalışma grubunu, Ankara'nın 6 farklı ortaöğretim kurumunda öğrenim gören 755 öğrenci oluşturmaktadır. Araştırmanın verileri Kişisel Bilgi Formu, Leuven Algılanan Ana Babalık Ölçeği/Ergen Sürümü (Soenens, Beyers ve Goossens, 2004), Duygusal Özerklik Ölçeği (Steinberg ve Silverberg, 1986), Temel Empati Ölçeği (Jolliffe ve Farrington, 2006) ve Varoluşsal İyi Oluş Ölçeği (Şimşek ve Kocayörük, 2013) kullanılarak elde edilmiştir. Hiyerarşik regresyon analizi ile gerçekleştirilen aracılık testi sonucunda hem anne hem de babadan algılanan psikolojik ve davranışsal kontrol ile ergenin iyi oluşu arasındaki ilişkide duygusal özerkliğin kısmi aracı rol oynadığı ancak empatinin ebeveyn kontrolü ve ergen iyi oluşu arasındaki ilişkide benzer bir etkiye sahip olmadığı bulunmuştur. Sonuç olarak araştırmada algılanan ebeveyn kontrolü arttıkça ergenin kendini duygusal olarak özerk hissetme düzeyinin azaldığı ve ergenin iyi oluşunun bu durumdan olumsuz yönde etkilendiği belirlenmiştir.
|
Çelik, Elif Gülçin, Algılanan Ebeveyn Kontrolü İle Ergen İyi Oluşu Arasındaki İlişkide Duygusal Özerklik ve Empatinin Aracı Rolü, Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, 2015, Yüksek Lisans, pdf.