Bu çalışma, ergenlerin çalgı çalması ve müzik topluluğuna katılmasının, yalnızlık ve yaşam doyumu üstündeki aracı ve farklılaştırıcı bir rolü olup olmadığının belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Çalışmanın katılımcıları, 8. ve 12. sınıf öğrencilerini kapsamaktadır. Katılımcılar 14-20 (M = 15.99) yaşlarında olup Denizli il merkezinde bulunan bazı ilköğretim okullarına ve liselere giden 144 kız ve 192 erkek olmak üzere toplam 336 ergen öğrenciden oluşmaktadır. Çalışmada, öğrencilere kişisel bilgi anketi, yaşam doyumu ölçeği ve UCLA yalnızlık ölçeği uygulanmıştır. Sonuçta, hem çalgı çalmanın ve hem de müzik topluluğuna katılmanın yalnızlık ile yaşam doyumu arasında aracı rolü bulunmamıştır. Bununla beraber, yapılan hiyerarşik analiz sonucunda, hem çalgı çalmanın ve hem de müzik topluluğuna katılmanın yalnızlık ile yaşam doyumu arasında farklılaştırıcı rolü saptanmamıştır. Elde edilen bu sonuçlar, tartışma bölümünde, alan yazın kapsamında tartışılmıştır.