Çalışmamızda Major Depresif Bozukluğu olan ergenlerde intihar düşüncesinin gelişmesinde ve intihar girişimine dönüşmesinde rol oynayan sosyal, bilişsel ve emosyonel etkenlerin araştırılması amaçlanmıştır.Çalışmaya major depresif bozukluk tanısı alan 12-18 yaş arası 63 ergen (48 kız, 15 erkek) hasta dahil edilmiştir. Hastalar ile yüz yüze görüşülmüş, hastaların intihar düşünceleri, intihar planları, geçmiş intihar girişimleri, sosyo-demografik değişkenler değerlendirilmiştir. Çocuklar İçin Depresyon Ölçeği, Durumluluk Sürekli Kaygı Envanteri (STAI-I, STAI-II), Beck Umutsuzluk Ölçeği, Coopersmith Benlik Saygısı Ölçeği, Çok Boyutlu Algılanan Sosyal Destek Ölçeği, Güçler ve Güçlükler Anketi Anne-Baba Formu uygulanmıştır. Çalışmanın istatistiksel analizinde SPSS for Windows 13.0 paket programı kullanılmıştır. Olguların son 6 ay içerisinde %71,4’ünde (n=45) intihar düşüncesinin olduğu ve %27’sinin (n=17) intihar girişiminde bulunduğu saptanmıştır. Depresyonu olan ergenlerde intihar düşüncesi ile ilişkili etkenler: yüksek depresyon ve anksiyete düzeyleri, umutsuzluk, düşük benlik saygısı olarak saptanmıştır (p<0,05). İntihar girişimi ile ilişkili etkenler ise: dağılmış aileden gelme, yetersiz algılanan aile desteği ve yüksek oranda davranışsal sorunların varlığı olarak saptanmıştır (p<0,05). İntihar girişimi olan hastalarda, intihar düşüncesi olup girişimi olmayan hastalara göre saptanan tek fark; algılanan aile desteğinin daha düşük olması olmuştur (p<0,05). İntihar düşüncesinin gelişmesi ve bu düşüncenin intihar girişimine dönüşmesi ile ilgili etkenlerin dikkate alınmasının, majör depresif bozukluğu olan ergenlerin intihar girişimlerini önlemede klinisyenlere yardımcı olacağı düşünülmektedir.