Amaç: Bu çalışmanın amacı özkıyım girişiminde bulunan erken ve geç ergen- lerin demografik ve klinik özelliklerini karşılaştırmak idi. Gereç ve Yöntemler: Bu kesitsel çalışma Ocak 2009’dan Aralık 2011 tarihi- ne kadar Acil Servisimize (AS) özkıyım girişimi ile başvuran ergenlerin klinik özelliklerini belirlemek için yürütüldü. Hastalar iki gruba ayrıldı; Grup 1 erken ergenlerden (10-14 yaş) ve grup 2 geç ergenlerden (15-18 yaş) oluşmaktaydı. Bulgular: Hastaların 22’si (%34) erken, 42’si (%66) geç ergenler idi. Altmış dört hastanın 31’i (%48) erkek, 33’ü (%52) kadın idi (p=0,730). Acil servise başvuru zamanı (p<0,001), hastanede yatış süresi (p=0,040), ayrılmış veya boşanmış ebeveynleri olması (p<0,001), daha önceden özkıyım girişimi ol- ması (p<0,001), düşük ekonomik durum (p=0,013) ve ölüm oranları (p<0,008) erken ve geç ergenler arasında anlamlı derecede farklı idi. Kendini yaralama ve fiziksel görünümlerinden memnuniyetsizlik belirgin olarak geç ergenlerde yaygındı (sırası ile; p<0,001, p=0,006). Sonuç: Bazı aileler, çocukların normal gelişimi için yetersiz kalabilir. Hükümet- ler tarafından sosyal ve psikolojik destek birimleri kurulmalıdır.