Türkiye'de öğrenci hareketinin başlangıcı 1876 da Talebe-i ulûm hareketleridir. Saltanat devrinde başlayan hareketler Harbiye, Bahriye, Askeri Tıbbiyede özgürlük mücadelesi olarak sürdürülmüş, gençler açık ve gizli birçok siyasi olaylara karışmışlardır. Küçük Balkan devletlerinin Osmanlı Devleti'ne karşı aldığı tavır üzerine 1912 yılı Ekim ayının birinci günü Darülfünun öğrencilerinin yürüyüşü, Birinci Cihan Harbinden sonra İzmir'in işgalinin protestosu, Ulusal Kurtuluş Savaşı'nda İstanbul'da halkı uyarmak ve Anadolu'ya silah kaçırmak için örgütlenişi, 1928 Milli Talebe Birliği aracılığı ile Vatandaş Türkçe konuş, Yerli malı kullanalım kampanyalarını yürüyüşleri, 1937'de Hatay için Ankara ve İstanbul'da düzenlenen büyük mitingler, 1938'de Atatürk'ün ölümü üzerine Taksim'de toplanarak onun eserini devam ettireceklerine yemin edişleri bu hareketlere bazı örneklerdir. 1960'dan sonraki gençlik hareketleri: 1. Üniversite reformu ile ilgili hareketler, 2. Ülke sorunları ile ilişkin hareketler, 3. İdeolojik eylemler şeklinde gruplanabilir. Türkiye'de öğrenci huzursuzluğunun kaynağım toplumun hızlı bir şekilde değişmekte olan sosyal organizasyonunda aramak gereklidir. Fertlerin içinde yaşadığı çevre bir taraftan kültür yapısını diğer taraftan sosyal yapıyı ihtiva eder. Dengeli bir toplumda genellikle kişilerin içinde büyüdüğü çevrenin bu iki yönü birbirleriyle ahenkli bir ilişki içindedirler.