Bu çalışmada, anne ve baba bağlanmasının, benlik saygısını (self-esteem) bir aracı (mediator) değişken olarak değerlendirerek, ergenlerin iyi-oluş halleri (well-being) ile doğrudan ve dolaylı ilişkisini incelemiştir. Ergenlerin anne-baba bağlanmaları ile benlik saygısı arasındaki ilişkiyi ve bu ilişkinin iyi oluş ile etkileşimini ortaya koymak araştırmanın temel amacıdır. Çalışma Ankara ilinde Çankaya ve Mamak ilçelerinden seçilen iki farklı türündeki okullarda (Anadolu lisesi, Normal Lise) eğitimlerine devam eden 9, 10, 11 ve 12. sınıf olmak üzere toplam 282 öğrenci ile yürütülmüştür. Veri toplama araçları Anne-Baba ve Akran Bağlanma Envanteri, Rosenberg Benlik Saygısı Ölçeği ve Olumlu ve Olumsuz Duygu Ölçeği’dir. Çalışmada önerilen araştırma modeli Yapısal Eşitlik Modeli olup LISREL 8.51 kullanılarak test edilmiştir. Çalışmanın sonuçları, çalışmaya katılan ergenlerin benlik saygısı algılarının anne ve babaya bağlanmaları ile iyi oluş arasındaki ilişkiye aracılık ettiğini ortaya koymuştur.