Bu araştırmanın iki temel amacı bulunmaktadır. Birincisi, cinsel suçtan hükümlü çocukların suça yönelmelerinde etkili olan faktörleri, çocukların yaşam öykülerini almak yoluyla bu araştırmanın kuramsal temelini oluşturan Becker ve Kaplan'ın (1988) ve Lane'in (1997) modelleri çerçevesinde ortaya koymaktır. Bu amaç doğrultusunda çocukların suç öncesi ve suç sonrasında ne tür deneyimler yaşadığı nitel bir desen içinde yaşam öyküleri yoluyla ele alınmıştır. Yaşam öyküsü görüşmeleri sonuçlarına göre araştırmanın ikinci temel amacını oluşturan grupla sosyal hizmet uygulamasına hazırlık yapılmış ve cinsel suçtan hükümlü çocukların benlik saygısı düzeyleri, empatik becerileri ve sosyal ilişkileri üzerinde çalışılmaya karar verilmiştir. Araştırmanın ikinci temel amacı ise, bu çocuklarla yapılacak grupla sosyal hizmet uygulaması yoluyla yukarıda ifade edilen değişkenler doğrultusunda olumlu bir gelişme sağlanacağını ortaya koymaktır. Araştırmada Ankara Çocuk Islahevinde cinsel suçtan hükümlü 30 çocuk ile yaşam öyküsü görüşmeleri yapılmıştır. Yaşam öykülerinin analizi sonucunda çocukların suça yönelmelerinde rol oynayan çeşitli faktörlere ilişkin önemli bulgular edinilmiştir. Bunlar çocukların bireysel özellikleri (madde bağımlılıkları, ruhsal durumları gibi), çocuğun aile yaşamına ilişkin faktörler (gelir durumu, aile içi etkileşim, evden kaçma gibi), çocuğun arkadaş ilişkileriyle ilgili faktörler (madde bağımlılığı olan, okuldan kaçan vb. olumsuz davranışlar gösteren arkadaş grubu), çocuğun okul yaşamına ilişkin faktörler (akademik durum, okuldan kaçma gibi), çocuğun iş yaşamına ilişkin faktörler (iş koşulları, iş yaşamındaki olumsuz modeller gibi), çocuğun boş zamanlarını değerlendirme biçimleri (internet kafe, kahve, bilardo salonu gibi olumsuz ortamlarda) ve cinsel yaşam (cinsel bilgi edinme süreci, pornografik materyaller vb.)'dır. Bu bulguların Becker ve Kaplan'ın (1988) Modeli ile paralellik gösterdiği görülmektedir. Görüşülen çocukların çocukluktan başlayarak içinde bulunduğu düşünülen fiziksel ve duygusal istismar döngüsü ise Lane'in (1997) Modeli ile uyumlu bulunmuştur. Yaşam öyküsü görüşmeleri ile çocukların suç sonrasındaki yaşadığı deneyimlere ilişkin bulgular elde edilmiştir. Yaşam öyküsü görüşmeleri analizi sonucunda cinsel suçtan hükümlü çocukların benlik saygısı, empatik becerileri ve sosyal ilişkileri üzerinde çalışılmaya karar verilmiştir. Ön test- son test kontrol gruplu desenin kullanıldığı çalışmada grubu ile 12 hafta grupla sosyal hizmet uygulaması yapılmıştır. İki grubun puan ortalamaları arasındaki farklılığın anlamlılık derecesini belirlemede t testi kullanılmıştır. Araştırma sonuçlan, grupla sosyal hizmet uygulaması deneyiminin çocukların sosyal ilişki düzeylerinde istatistiksel açıdan anlamlı bir artış sağladığını göstermiştir.