Çocuk Hakları Bildirgesi’nin kabülünün 15. yılındayız, ancak 1990 yılında öne koyulan hedeflerden çoğuna bugün erişilememiştir. Tüm dünyada beş yaş altı ölüm hızı, yalnızca %10 kadar azalmıştır, zengin ve fakir ülkelerarası fark ise ne yazık ki hala inanılmaz boyutlardadır (1). Ancak sözleşmenin getirdikleri de yadsınamaz. Çocuk işçilerin, genç kızların cinsel istismara maruz kaldığının, kız çocukları ve özürlü çocuklara ayrım yapıldığının ve çocuk askerler olduğunun ayrımına varılmıştır. Bir çok hükümet yeni yasalarla çocuk haklarına yönelik düzenlemeler yapmış, çocuklara karşı şiddeti önlemeye yönelik yasalar çıkarmış ve çocuk sağlığı ve eğitimini yükseltmek üzere yeni maddi kaynaklar ve programlar başlatmıştır. Yine bu sözleşme ile “çocuğun kendi haklarını koruma yönünde kendisi ile ilgili her uygulama ve programda katılım hakkı” ve “çocuğa bir birey olarak saygı” kabul gören kavramlar olmuştur (2). Ayrıca önceliği olmayan ergen sağlığı günümüzde bilimsel platformlarda yer almaya başlamıştır.