Yapılan araştırma, çocukluk çağı istismar yaşantılarının genç yetişkinlik dönemindeki bağlanma süreçleri, psikopatolojik semptomlar, ilişki yeterlilikleri ve aşk tutumları ile ilişkilerini incelemek, ayrıca bunları etkileyen çeşitli faktörleri saptamak amacıyla yapılmıştır. Araştırmanın örneklemini, İstanbul il merkezinde bulunan bir vakıf üniversitesinin çeşitli bölümlerinde eğitimlerine devam etmekte olan, 20-30 yaş arası, çocukluk çağı istismar öyküsü bildiren 176, istismar bildiriminde bulunmayan 1058, toplam 1234 kişi oluşturmuştur. Veri toplama sürecinde demografik bilgi formu, "Çocukluk Örselenme Yaşantıları ölçeği", "Ebeveynlere Bağlanma Ölçeği", "Kısa Semptom Envanteri", "Aşk Tutumları Ölçeği","Çok Boyutlu İlişki Ölçeği" ve "İlişki Ölçekleri Anketi" kullanılmıştır. Veriler, basılı formlar ve internet üzerinden olmak üzere iki farklı biçimde toplanmıştır. Elde edilen verilerin istatistiksel analizleri SPSS paket programı kullanılarak yapılmıştır. Araştırma sonucunda tüm değişkenler açısından iki grup arasında anlamlı farklılıklar olduğu (p< 0.05) saptanmıştır. İstismar bildiriminde bulunmuş olan grupta yer alan bireylerin çocukluk dönemindeki bağlanmalarının yetersiz ilgi ve aşırı korumama grubunda olduğu ve zayıf bağlanma/bağlanamama olduğu; yaş, gelir düzeyi ve ebeveynlerin eğitim düzeyinin bağlanma sürecinde etkili olduğu, çocukluktaki bağlanma ile yetişkinlik dönemindeki bağlanma stili arasında anlamlı bir ilişki olduğu ve çocukluk dönemindeki bağlanma sürecinin yetişkinlikte görülen psikopatolojik semptomları etkilediği saptanmıştır. Aşk tutumlarına ilişkin bulgular değerlendirildiğinde, çocukluk çağındaki istismar yaşantılarının tercih edilen aşk biçimi üzerinde etkili olduğu, oyun gibi ve özgeci aşk biçimlerini tercih etmenin cinsiyete göre farklılık gösterdiği, ebeveynlerin yaşam ve evlilik durumlarının aşk biçimlerini etkilediği, ilişki özellikleri ve ilişki yeterlilikleri ile aşk biçimleri arasında anlamlı ilişkiler bulunduğu, yetişkin bağlanma stillerinin tercih edilen aşk biçimi üzerinde etkili olduğu ortaya konmuştur. İlişki yeterliliklerine ilişkin bulgular değerlendirildiğinde, çocukluk çağındaki istismar öyküsünün yetişkinlik dönemindeki ilişkisel değişkenleri etkilediği; yaş, cinsiyet, medeni durum, gelir düzeyi ve ilişki özelliklerinin ilişkisel değişkenlerde anlamlı fark yarattığı saptanmıştır. Yetişkin bağlanma stillerine ilişkin bulgular değerlendirildiğinde, istismar öyküsünün sadece saplantılı bağlanma stili ile ilişkili olduğu, yaşın saplantılı bağlanma ile negatif yönlü, korkulu bağlanma ile pozitif yönlü bir ilişkisinin bulunduğu, ilişki özelliklerinin ve ilişki yeterliliklerinin bağlanma stilini etkilediği ortaya konmuştur. Psikopatolojik semptomlara ilişkin bulgular değerlendirildiğinde ise, istismar öyküsünün tüm psikopatolojik semptomlar ile pozitif yönde bir ilişkisinin bulunduğu, tüm semptomların kadınlarda ve ilişkisi olmayan katılımcılarda daha sık görüldüğü, yetişkin bağlanma stilleri ve aşk biçimleri ile semptomlar arasında anlamlı ilişkiler bulunduğu saptanmıştır.