Bu çalışma, Türkiye'de 1960'lı yıllarda yükselen öğrenci hareketinin arkasında yatan temel sosyal ve siyasal dinamikleri anlamak amacı taşımaktadır. Tarihsel anlatıyı, sosyal verilerle, analitik bir çerçeve etrafında birleştirmek hedeflenmiştir. Altmışlı yıllarda yaşanan öğrenci hareketlerinin küresel ölçekte olması da göz önünde bulundurularak, Türkiye örneğine küresel ve karşılaştırmalı bir perspektiften eğilinmiştir. Çalışmanın analitik çerçevesi sosyal hareketler literatüründe siyasal süreç adıyla anılan okulun teorik modellerinden ödünç alınmıştır. Bu nedenle, sosyal hareketlerin ortaya çıkmasına imkan tanıyan fırsat yapıları özel olarak vurgulanmıştır. Çalışma genel olarak öğrencilerin kollektif kimliklerini ve onların örgütsel kapasitelerini güçlendiren siyasal süreçleri öne çıkarmaktadır. Öğrencilerin politizasyonu büyük ölçüde bürokratik elitle girilen ittifak ilişkisiyle başladığı ve belirlendiği için, dinamik bir tarihsel süreç içinde değişen ittifaklar ve politik güç dengeleri ve bunları derinden etkileyen, bürokratik elitler ile Demokrat/Adalet Partisi geleneğinin temsilcisi siyasal elitler arasındaki çatışmaya, öğrenci siyasetinin seyrini anlamak açısından özel önem verilmiştir. Altmışlı yıllar neredeyse evrensel bir biçimde öğrenci hareketlerinin yükselişine tanık olduğu için, Türkiye örneğini küresel analizlerden soyutlayarak anlamak imkansızdır. Bu nedenle, bu çalışma Türkiye örneğini küresel bir bağlam içine yerleştirmeye ve Türkiye öğrenci hareketinin özelliklerini gelişmiş ve gelişmekte olan ülke deneyimlerinden çıkan ideal tiplerle karşılaştırmaya çalışmıştır. Böyle bir çaba, küresel ve yerel ölçekte işleyen sosyal ve politik faktörlerin birbirleriyle ilişkisini anlamayı gerekli kılmıştır.