İkinci Dünya Savaşı sonrası dönemde akademik tarihçiliğe "tanıklık" kavramı da dâhil olmuştur. Hafıza çalışmalarındaki gelişmelere paralel olarak özellikle 1980'lerden itibaren "tanık" tarihi araştırmaların önemli bir parçası haline gelir, onun deneyimleri ve anlatıları tarihsel olayların değerlendirilmesinde öne çıkar. Türkiye'de 1915 Felaketi ile ilgili olarak ise bu anlatıların ihmal edildiği ve tarih disiplininin bir parçası olarak araştırmalara dâhil edilmediği rahatlıkla söylenebilir. Yapılan çalışmaların pek azı Ermeni toplumunun bugünü ile ilişkilendirilmekte ve onların perspektiflerine odaklanmaktadır. Sosyoloji disiplini içerisinde yürütülen sınırlı sayıdaki araştırma bakımından da Ermeni gençlerinin 1915 Felaketi ile ilişkileri, üzerinde pek durulmamış bir alanı oluşturmaktadır. Bu çalışma, literatürde eksikliği görülen Türkiye ve Ermenistan'da yaşayan Ermeni gençlerin 1915'i hatırlama biçimlerini, tanıklık kavramı ışığında karşılaştırmaları olarak ele almaktadır Çalışmanın amacı; Ermeni olmanın müstesna bir deneyim olduğu Türkiye ve Sovyet mirasının halen hissedildiği Ermenistan örneklerinden hareketle Felaket sonrası 4. kuşak Ermeni gençlerin gündelik yaşam deneyimleri ve 1915 Felaketi'nin yaratmış olabileceği ortak bellek arasında bir ilişki kurulup kurulamayacağını tartışmak ve yapılan derinlemesine görüşmelerle gençlerin ortaya koyduğu taleplerle ile ilgili bir çerçeve sunabilmektir.