Bu araştırma, ergende suça iten nedenleri saptamak amacıyla 6.8.1982- 20.11.1982 tarihleri arasında Bursa Merkez Kapalı Cezaevi "sübyan koğuşu"nda yaşları 12-20 arasında değişen 57 tutuklu ya da hükümlü erkek ergen üzerinde yapılmıştır. Çalışmamızda legal, ekonomik, sosyal ve kültürel durumu içeren araştırma formu, deneklerle iııtervü, psikiyatrik ve psikolojik muayeneler uygulanmıştır. Ele alınan ergenlerin, yarıdan çoğu iç ya da dış göçlerle kırsal kesimden gelip, neredeyse tümü kentin gecekondu bölgelerinde yerleşmiş, ekonomik, sosyal ve kültürel açıdan yetersiz, baba ve kardeşlerinde alkol alış kanlığı yaygın, fonksiyonel ve yapısal sorunları yoğun ailelerin çocukları olduğu saptanmıştır. Suçlu ergenlerin okul ve meslek öğrenimlerinde yetersizlik, bir işte çalışarak aile bütçesine katkıda bulunabilenlerin azlığı, kitap okuma yerine sinema ve televizyon seyrettikleri, çoğunun küçük yaştan beri sigara, sara dan alkol alışkanlığının olduğu anlaşılmıştır. Aralarında % 16' sı zeka geriliği olmak üzere % 40 oranında değişik psikiyatrik hastalığı olanlar görülmüştür. Çoğunluğu mala karşı suç işlemiş bu ergenlerin, tutuklu ve hükümlü iken kapalı cezaevlerinde uzunca bir süre bekletildikleri, bu zaman aralığında eğitim ve öğrenim göremedikleri, büyük bir çoğunluğunun avukatlarının olmadığı, genelde ailelerince ziyaret ve destek görmedikleri saptanmıştır. Araştırma konusu ergenlerin topluma kazandırılması için oturdukları yerden başlayarak, çevresi, eğitim, genel sağlık ve ruh sağlığı koşullarının iyileştirilmesi, tutukluluk öncesi, psiko-sosyal incelenmelerinin rutin hale getirilmesi, ergenlik çağına hak ettiği önemi vermek için 18 yaş sınırını kap sayacak biçimde Yasaya "GENÇLİK MAHKEMELERİ YASASI" niteliğinin kazandırılması kanısına varılmıştır.