Bu çalışma dinsel eğilimle ön yargı ve hoşgörüsüzlük arasındaki ilişkileri tartışmak istemektedir. Çünkü Allport’a göre insanın kişilik yapısı dinsel yaşantısını etkilemektedir. Dolayısıyla içe dönük bireylerde içsel (derunî) bir dindarlık, dışa dönüklerde ise buna uygun (dış beklentiye yönelik) bir dindarlık eğilimi görünmektedir. İçe dönük dindarlar inandıkları dini yaşarlar, dışa dönükler ise dinlerini kullanma eğilimindedirler. Bu sebeple dışa yönelik dindarlara nispetle içe yönelik dindarlar daha az ön yargılı, daha fazla hoşgörülüdür. Allport ve arkadaşları yaptıkları deneysel çalışmalarda bu teorik öngörüyü destekleyen sonuçlar elde etmişlerdir. Ancak gerek Batıda, gerekse Ülkemizde bu görüşü desteklemeyen bulgulara da ulaşılmıştır. Biz de bu çalışmada Allport’un kuramsal yaklaşımını Müslüman bireyler üzerinde test etmeyi amaçladık. Bu çerçevede üniversiteli gençlerin dinsel eğilimleriyle dinsel partikülarizm, dinsel dogmatizm, dinsel gruplara yönelik sosyal mesafe tercihleri ve hoşgörüsüzlük düzeyleri arasındaki ilişkiyi inceledik. Elde edilen sonuçlar; içe dönük dindarların daha ön yargılı, dışa dönük dindarlarınsa daha hoşgörülü olduğunu ortaya koymuştur. Bu da Allport’un kuramsal yaklaşımının uygulama yaptığımız örneklemde desteklenmediği anlamına gelmektedir.