Aile bir sistemdir ve kardeşler bu sistemin önemli bir öğesidir. Eğer ailede engelli bir çocuk varsa kardeşlerin ihtiyaçları ve duyguları, anne-babaları ve diğer önemli insanlar tarafından ihmal edilebilir. Halbuki kardeşler de engelli bir kardeşe sahip olmanın getirdiği kısıtlamalar ve zorluklarla karşılaşmaktadırlar. Bu çalışma, özürlü çocuk kardeşleriyle ve bir iletişim becerileri programının engelli çocukların ergen kardeşlerin iletişim bacarilerine ve ailelerin aile içi iletişim örüntülerine etkisini araştırmayı amaçlamaktadır. viDenekler, Barış Özürlü Çocuklar Eğitim ve Rehabilitasyon Merkezi ve Uyum Özel Eğitim Merkezi'ne devam eden çocukların gönüllü aileleridir. Bu araştırmaya, deney ve kontrol grubunda olmak üzere toplam 16 ergen kardeş, 16 anne ve 15 baba katılmıştır. Deneysel araştırma modeli kullanılmış, deney ve kontrol grupları İletişim Becerileri Değerlendirme Ölçeği ve Aile Yapısını Değerlendirme Aracı (AYDA) 'dan alınan öntest ve sontest sonuçlarına göre karşılaştırılmıştır. Deney grubunu oluşturan engelli çocuk kardeşlerine 10 haftalık bir iletişim becerileri programı uygulanmıştır. Deney ve kontrol grubu arasındaki farkları ortaya koymak üzere, parametrik olmayan istatistiksel yöntemlerden Mann- Whitney U Testi ve Wilcoxon Testi kullanılmıştır. Sonuçlar deney grubu babalarının AYDA aile içi ilişkiler örüntüsü testinde, öntest ve sontest arasında anlamlı bir fark olduğunu göstermektedir.Ayrıca.deney grubu babalarının AYDA aile içi ilişkiler örüntüsü testinde, duygusal bağlam alt boyutu öntest ve sontesti arasında da anlamlı bir fark bulunmuştur. Araştırmanın diğer değişkenleri açısından, bulgular, her iki iki grup içinde ve gruplar arasında anlamlı bir fark göstermemiştir. Bununla birlikte, araştırmacının gözlemlerine ve kardeşlerin notlarına göre, programın çocukların iletişim becerilerine ve aile içi iletişim örüntülerine olumlu etkileri olduğu söylenebilir.