Ergenlerin psikiyatri kliniklerinde yatarak sağaltım görmeleri tarışmalı bir konudur ve bu konuda giderek daha seçici olunması önerilmektedir. Bu çalışmada 1991-1995 yılları arasında Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Psikiyatri Kliniğinde yatarak sağaltım gören 12-18 yaş arasındaki 93 ergen değerlendirmeye alınmıştır. Zeka geriliği olanlar ve psikiyatrik belirtileri herhangi bir organik duruma ikincil olarak ortaya çıkan hastalar çalışma dışı bırakılmıştır. Çalışmada, ergenlerin sosyodemografik özellikleri, tanıları, yatış sayıları ve süreleri geriye dönük dosya taraması ile incelenmiştir. Sonuçta DSM-III-R’ye göre şizofreni ve diğer psikotik bozukluklar grubuna giren hastaların, klinikte yatış süreleri, diğer hastalardan istatistiksel olarak anlamlı olarak daha uzun bulunmuştur. Hastalık başlamadan önceki bir yıl içinde herhangi bir stres etkeni belirlenen hastaların klinikte yatış süreleri ise stres etkeni belirlenmeyenlerden daha kısadır. Klinikte yatış süreleri ile eksen 5 (son bir yıl içindeki uyum-işlev düzeyi) tanıları arasında istatistiksel olarak anlamlı bulunmuş; klinikte kısa süre yatan ergenlerin son bir yıldır uyum-işlev düzeyi orta iken, klinikte uzun süre yatan ergenlerin son bir yıldır uyum-işlev düzeyinin bozuk olduğu görülmüştür.