Bu araştırmada öğrenci uyumu, öğretmenlerin " öğrencileri uyumları bakımından değerlendirmeleri ile öğrencilerin kendilerini uyumları bakımından değerlendirmelerine göre incelenmiştir. Araştırmada öğrencilerin uyumu, Özdemir (1985) tarafından Türkçe uyarlaması yapılan Minnesota Psikolojik Danışma Envanteri ile ölçülmüştür. Envanter, üçü uyum alanı, dördü uyum yöntemi, biri geçerlik ve biri soru olmak üzere dokuz alt ölçekten oluşmuştur. Soru ve geçerlik alt ölçekleri hariç, diğer ölçeklerin oluşturduğu puanlardan toplam uyum puanı elde etmek mümkündür. Bu araştırmada envanterin 212 maddelik Türkçe Kısa Formu kullanılmıştır. öğretmenlerin öğrencilerini uyum bakımından değerlendirmeleri için, özdemir (1985) tarafından geliştirilen Öğretmen Değerlendirme Formu kullanılmıştır. Bu formda araştırmanın amacına göre bazı değişiklikler yapılmış; ama formun aslının korunmasına dikkat edilmiştir. Araştırma 1991-1992 öğretim Yılı içinde Ankara İli merkezindeki resmi liselerin ikinci sınıflarından alt, orta ve üst sosyo-ekonomik düzey ayrımını yansıtacak şekilde seçilen 322 öğrenci ve 59 öğretmen üzerinde gerçekleştirilmiştir. Lise öğrencileri araştırmada ele alınan bağımsız değişkenlere göre (cinsiyet ve kol) ayrılmıştır. Aynı şekilde öğretmenlerde bağımsız değişkenlere göre (cinsiyet, branş, evli olup olmama, meslekteki yıl ve ergenlik yaşlarında çocuğu olup olmama) ayrılmıştır. Elde edilen veriler 2x2, 2x3, 2x4 varyans analizi; "t-testi" ve "gearson Momentler Çarpımı Korelasyonu Tekniği" ile çözümlenmiştir. Gözlenen farkların 108anlamlığı için en az.05 düzeyi kabul edilmiş; ancak daha yüksek anlamlılık gösterenler de belirtilmiştir. Araştırmada elde edilen bulgular özetle aşağıda sıralanmış: 1. öğrencilerin uyum puanlan cinsiyetleri bakımından anlamlı bir farklılık göstermemektedir. Ancak, fen kolu öğrencileri kendilerini edebiyat koluna oranla daha uyumlu olarak değerlendirmektedir. 2. öğretmenlerin cinsiyetine göre, öğrencileri uyum konusunda değerlendirmeleri arasında anlamlı bir farklılık yoktur. 3. Sosyal branşı öğretmenleri kız öğrencileri erkek öğrencilerden daha uyumlu görmektedir. 4. Fen branşı öğretmenleri fen kolu öğrencilerini daha uyumlu olarak görmektedir. Fakat sosyal branşı öğretmenleri edebiyat kolu ve fen kolu arasında uyum bakımından anlamlı bir farklılık görmemektedir. 5. Öğretmenlerin yaşlan, evli olup olmamaları, meslekteki yılları ve ergenlik yaşında çocuklan olup olmağı öğrencilerini uyum konusunda değerlendirmelerinde önemli bir etken olarak bulunmamıştır. 6. Öğrenci uyumu bakımından öğretmenlerin onları değerlendirmeleri ile öğrencilerin kendilerini değerlendirmeleri arasında düşük ancak anlamlı bir ilişki vardır.