Bu araştırmanın amacı beliren yetişkinlerde yalnızlığın ve umutsuzluğun yordayıcısı olarak aile işlevlerinin incelenmesidir. Bu çalışma, 2013-2014 eğitim-öğretim yılında, Ankara ilinde bulunan Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi, Gazi Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi ve Mersin ilinde bulunan Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi olmak üzere üç fakültedeki toplam 512 öğrenci üzerinde yürütülmüştür. Çalışmaya katılan beliren yetişkinlerin yaş ortalaması 21,10'dur. (Ss.=1,61). Araştırmanın verileri 'Aile Değerlendirme Ölçeği' (ADÖ), 'Beck Umutsuzluk Ölçeği'(BUÖ), 'Ucla Yalnızlık Ölçeği' ve 'Kişisel Bilgi Formu' ile toplanmıştır. Veriler PASS(Power Analysis and Sample Size) Statistical Software programı ile çözümlenmiştir. Sonuçların yorumlanmasında p<0,1 ve p<0,5 anlamlılık düzeyi kabul edilmiştir. Verilerin analizinde Lineer Regresyon analizi kullanılmıştır. Araştırmanın sonucuna göre beliren yetişkinlerde yalnızlığı en fazla yordayan değişkenlerin genel işlevler ve gereken ilgiyi gösterme alt boyutları olduğu saptanmıştır. Aile işlevlerinin diğer 5 boyutunun(problem çözme, iletişim, roller, davranış kontrolü ve duygusal tepki verebilme) yalnızlığı yordayacak kadar anlamlı olmadığı görülmüştür. Umutsuzluğun aile ilişkileri alt boyutunu en fazla yordayan değişkenlerin ise duygusal tepki verebilme, davranış kontrolü ve genel işlevler olduğu saptanmıştır. Aile işlevlerinin diğer 4 boyutunun(roller, iletişim, problem çözme ve gereken ilgiyi gösterme) umutsuzluğu yordayacak kadar anlamlı olmadığı görülmüştür. Anahtar kelimeler: Beliren yetişkinlik, yalnızlık, umutsuzluk, aile işlevleri