Bu çalışmada intihar girişiminde bulunmuş çocuk ve ergenlerin sosyodemografik, ailesel ve psikiyatrik özelliklerinin belirlenmesi, risk faktörlerinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Çalışmamızda Ocak 2003- Ocak 2005 tarihleri arasında Karadeniz Teknik Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Psikiyatrisi bölümüne intihar girişimi nedeniyle başvuran 7- 16 yaş grubundaki 58 hastanın poliklinik dosyaları cinsiyet, yaş, yerleşim bölgesi, girişim sayısı, eğitim durumu, okul başarısı, psikiyatrik tanıları, intihar girişimi için kullanılan yöntem ve tetikleyici faktörler, ailenin sosyoekonomik düzeyi, anne-babanın psikiyatrik tedavi öyküleri açısından retrospektif olarak değerlendirilmiştir. Vakaların büyük çoğunluğu (% 89.7) kızdır. En fazla vaka 15- 16 yaş (% 46.6) grubundadır. Vakaların % 87.9’u kentte yaşamaktadır, % 94.8’i ilaç içme yöntemini kullanmışlardır. Kentsel bölgede yaşayan, eğitim başarısı düşük, alt-orta sosyoekonomik düzeye sahip ailelerden gelen 15- 16 yaş ergen kız grubunun intihar girişimi açısından riskli grup olduğu gözlenmiştir. Gençlerin sorunlara karşı tahammülsüz oluşu, baş etme ve yetilerinin yetersiz olmasından yola çıkılarak tedavi ve intiharları önlemede problem çözme becerilerinin kazandırılması özellikle ailesel problemlerin çözümünde ergenlere yardımcı olunmasının etkili olabileceği sonucuna varılmıştır.