Bu araştırma, Grupla Psikolojik Danışmanın Yenimahalle 50. Yıl Yetiştirme Yurdu öğrencilerinin Kendini Gerçekleştirme ve Kaygı düzeylerine olan etkisini incelemek amacıyla planlanmıştır. Bu amaçla, konuyla ilgili problem ve alt problemler belirlenmiş bunlara uygun denenceler oluşturulmuş, araştırmanın temel kavramlarına ilişkin tanımlar ve kuramsal temellendirmeler geliştirilmiştir. Uygulama için deney ve kontrol gruplu öntest sontest deney modeli kullanılmıştır. Her iki grubu oluşturan deneklerin 15-18 yaş grubunda, aynı sosyo-ekonomik kökenli, anne babası ölü, ya da bilinmeyen ya da terkedilmiş olma özellikleri aranmıştır. Bu özellikleri taşıyan gönüllü bireyler içinden deney ve kontrol grup ları "oluşturulmuştur. Uygulama sürecinde, hem deney hem kontrol grubuna grupla psikolojik danışma öncesi Türkiye koşullarına Kuzgun (1972; 73) tarafından uı lyarlanan Everett Shostorom ' un Kişisel Yönelim Envanteri ile, Türkiye Koşullarına Le Compte ve Öner (1976) tarafından uyarlanan, Spielberger'in Kaygı Envanteri uygulanmıştır. Deney grubuna 15 hafta süreyle yaklaşık 1,5 saatlik grupla psikolojik danışma yapılmıştır. Danışma sonunda aynı Envanterler Deney ve Kontrol gruplarına yeniden uygulanmış, gruplar ölçeklerden elde edilen puan ortalamasına göre birbirleriyle karşılaştırılmış, aradaki farklar t testiyle kontrol edilmiştir. Elde edilen bulgular sunulmuş, sonuçlar yorumlanmış, tartışılmış ve bazı öneriler geliştirilmiştir.Sonuç olarak, Deney ve Kontrol grupları karşılaştırıldığında uygulanan psikolojik danışma sonunda Deney grubu lehinde manidar farklar bulunmuştur. Özellikle Kişisel Yönelim Envanterinin ana ölçeklerinde (Di), (Zm) deney grubu yönünde ve Kaygı Envanterinin toplam ölçek puanlarının ortalamalarında gene deney grubu lehinde manidar fark elde edilirken, Sürekli Kaygı ölçeğinde manidar fark elde edilmemiş, buna karşılık Durumluk Kaygı düzeyinde deney grubu lehinde manidar bir fark bulunmuştur. Deney grubu deneklerinde grupla psikolojik danışma uygulandıktan sonra, sontest yönünde, önemli farklar ortaya çıkmıştır. (Di) ölçeğinde sontest yönünde manidar fark bulunmuş, (S) ve (ît) ölçeklerinde ters yönlü sonuç çıkmış, öntest lehinde yüksek ve manidar fark elde edilmiştir. Kişisel Yönelim Envanterinin öteki ölçeklerinde sontest yönünde manidar fark çıkmamıştır. Kaygı Envan terinin toplam ölçek puanları ortalamalarında ve Sürekli Kaygı ölçeğinde sontest lehinde manidar farklar bulunmuştur. Bu sonuçlar ışığında araştırmacı sözkonusu kurumlarda Psikolojik Danışma etkinliklerinin önemini ısrarla savunmak gereğini duymuştur.