Bu çalışmada, anababa yoksunlunun früstrasyon toleransına etkisi ve anababa yoksunu ergenlerin özgün tepki tarzları araştırılmıştır. Araştırma örneklemi, Bornova Yetiştirme Yurdunda kalan 14 - 18 yaşlarındaki 66 erkek ergen ile Bornova Suphi Koyuncuoğlu Lisesinde anababası sag, öz ve anababasıyla birlikte olan aynı yaşlardaki 66 erkek ergenden oluşmuştur. Araştırmada deneklere "Rosenzweig P-P Study" uygulanmıştır. Yurttaki ve lisedeki ergenler testin altı kategorisinde aldıkları puanlara ve eğilim (trend) sayılarına göre göre karşılaştırılmıştır. Bu karşılaştırma sonucunda, yurttaki ergenlerin lisedeki ergenlere göre früstre edici engelin vurgulandığı tepki leri (0-D) ile ego defansif tepkileri (E-D) bakımından daha düşük, früstre edici durumun çözümünün vurgulandığı tepkileri (N-P) ile dışa yönelik saldırganlık tepkileri (E-A) bakımından daha yüksek puanlar aldıkları ve daha az eğilim gösterdikleri saptanmıştır. Bu şekildeki bulgular, anababa yoksunu ergenlerin sosyalizasyon sürecinde daha alt aşamalarda ve tepki tarzlarını daha çocuksu olduğu şeklinde yorumlanmıştır. Früstrasyon toleransının doğal gelişimi destekleyen ileriye dönük tepkiler ve emosyonel olgunlaşma ile belirlendiği şeklindeki bilgiler dikkate alınarak, anababa yoksunu ergenlerin tepki tarzları düşük früstrasyon toleransının göstergesi olarak değerlendirilmiştir.