Bu çalışmanın temel amacı, ruh sağlığı bağlamında, öz saygı ve kaygı ile dinsel yaşayış arasında nasıl bir ilişki olduğunu tespit etmekten ibarettir. Araştırmada Allport ve Ross’dan hareketle Kayıklık tarafından geliştirilen dinsel eğilim ölçeği, Eysenk ve Wilson’dan hareketle Yapıcı tarafından geliştirilen öz saygı ölçeği ve Öner ve LeComte’un geliştirdiği sürekli kaygı ölçeği kullanılmıştır. Elde edilen sonuçlara göre, iç güdümlü ve dış güdümlü dindarlıkla öz saygı ve kaygı arasında anlamlı bir ilişki tespit edilememiştir (p>.05). Gençlerin dine önem verme seviyeleri, namaz kılma, oruç tutma ve dua etme davranışları öz saygı düzeylerini farklılaştırmamıştır (p>.05). Ancak öznel dindarlık algıları ve öznel dinsel bilgi düzeyleri bu hususta anlamlı farklılıklar oluşturmuştur (p<.05). Benzeri bir durum dindarlık ile kaygı arasında da görülmüştür. Zira burada da gençlerin dine önem verme ve öznel dindarlık seviyeleri, namaz kılma, oruç tutma ve dua etme sıklıkları kaygı düzeylerinde anlamlı farklılık oluşturmamıştır (p>.05). Sadece öznel dinsel bilgi düzeyiyle kaygılı olma arasında anlamlı bir farklılık görülmüştür (p<.05).