Ergenlik gecikmesi; ergenlik bulgularının o toplumdaki ortalama başlama yaşından 2-2.5 SD (yıl) geçmesine karşın, ergenliğin ortaya çıkmaması olarak tanımlanır (erkeklerde 14 yaş, kızlarda 13 yaşa kadar). Ergenlik gecikmesinin ayırıcı tanısı geniş bir spektrumu kapsar, değerlendirme için sistemik ve iyi planlanmış bir yaklaşıma ihtiyaç duyulur. Ergenlik gecikmesi genellikle normal bir durum olan yapısal büyüme ve ergenlik gecikmesine bağlı olarak gelişir, patolojik nedenler sık değildir. Yapısal ergenlik gecikmesi erkeklerde kızlardan daha sıktır. Ergenlik bulguları ortaya çıkmamışsa veya ergenlik ilerlemiyorsa ilk basamak incelemede, her iki cinste de gonadotropin düzeyleri ve kemik yaşı saptanmalıdır. Gonadotropin düzeyleri yüksek ise gonadal yetersizlik söz konusudur. Serum gonadotropin düzeyleri düşük veya normal ise en sık neden patolojik bir durum olmayan yapısal ergenlik gecikmesidir ve gonadotropin eksikliğinden ayırt edilmesi gerekir. Spesifik bir neden saptanabilmiş ise tedavi bu nedene göre ayarlanır. Patolojik nedenlere bağlı hipogonadizmde hayat boyu cins steroidi yerine koyma tedavisine ihtiyaç vardır (erkeklerde testosteron, kızlarda siklik östrojen-progesteron). Cins steroidi düşük dozda başlanır, sekonder cins karakterleri ve büyüme takip edilerek doz arttırılır. Ağır derecede ergenlik gecikmesi olan ergenlerde psikososyal sorunların ortaya çıkma riski vardır. Yerine koyma tedavisi yanında bu çocuklara psikososyal destek sağlanmalıdır.