Bu çalışmanın amacı, yeme bozukluklarının 15-18 yaş arasındaki ergenlerde görülme sıklığının araştırılmasıdır. Bunun yanında yeme bozukluklarıyla bağlantılı olduğu düşünülen çeşitli demografik özellikler, kendine zarar verme ve intihar davranışı gibi değişkenlerin arasındaki ilişkinin incelenmesi hedeflenmiştir. Çalışmanın örneklemi, 2005 yılında İstanbul Ortaöğretim kurumlarında(Eyüp Lisesi, Fenerbahçe Lisesi ve Saint Benoit Lisesi) eğitim gören 15-18 yaş arasındaki 1000 öğrenciden oluşmaktadır. Çalışma ergenlerin yeme tutumu özelliklerinin araştırılması için Yeme Tutumu Testi(YTT-40) ve bağlantılı olduğu düşünülen özellikleri sorgulayan 32 maddelik bir soru formu kullanılmıştır. Örneklemdeki her öğrencinin YTT-40 testi değerlendirilmiş, 30 ve üstünde puan alan 70 öğrencide yeme tutumlarında bozukluk saptanmıştır. Yeme tutumları açısından normal ve normal olmayan gruplar arasındaki özellikler Ki-kare, Annova ve Student analiz yöntemleri kullanılarak incelenmiştir. Çalışmada elde edilen sonuçlara göre, yeme tutumlarında bozukluk gösteren ergenlerin oranı % 7 olarak bulunmuştur. Kız öğrencilerde bu oran % 10,2 iken erkeklerde % 3,8'dir. Yeme tutumlarında bozukluk olan ergenlerin kendine zarar verme davranışı gösterme oranı % 11,4 iken intiharı isteme oranı % 10,8, intiharı planlama oranı % 13,8 ve intihar girişiminde bulunma oranı ise % 17,6 olarak tespit edilmiştir. Ayrıca kendine zarar verme davranışı açısından kız ve erkek öğrenciler farklılaşmazken intiharla ilgili tüm değişkenlerde kız öğrenciler erkek öğrencilerden daha fazla orana sahip olarak bulunmuşlardır. Bu sonuçlar açısından yeme tutumlarında bozukluk gösteren ergenlerin, kendine zarar verme ve intihara yatkınlık açısından bozukluk göstermeyen ergenlere göre daha fazla risk altında olduğu düşünülebilir. Ülkemizde Yeme Bozukluklarının sıklığı, yaygınlığı ve ilişkili olduğu diğer özelliklerle ilgili daha fazla sayıda çalışma yapılması gerekmektedir.