Bu çalışmanın amacı, Türkiye'de çocuk suçlarının yıllar itibariyle gelişimini incelemek ve suçlu çocuklara dönük olarak çocuk mahkemelerinde verilen psiko-sosyal hizmetleri değerlendirmektir. Bu kapsamda 1999-2001 yıllan arasında çocukların işlediği suçların niteliği ve değişimi ile sunulan piko-sosyal hizmetlerin etkililiği araştırılmıştır. Çalışmada özel durum araştırması yöntemiyle veri toplama tekniklerinden doküman, yarı yapılandırılmış görüşme metodu ve kısa bilgi formu kullanılmıştır. Doküman metodu yöntemi ile Devlet İstatistik Enstitüsü ve Adalet Bakanlığı verilerinden yararlanılmıştır Bu kapsamda İçişleri Bakanlığı Emniyet Genel Müdürlüğü, Jandarma Genel Komutanlığı, Adalet Bakanlığı, DGM, ACM, AC, ASC, SC, İC, T ve ÇM ilgili istatistiksel sonuçlar kullanılmıştır. Psiko-sosyal hizmetlerin etkiliğini belirlemek amacıyla seçilen kişiler içinde beş hakim, bir savcı, beş avukat, beş uzman, beş polis bulunmaktadır. Bu kişilerden özel durum araştırması yöntemi ve yan yapılandırılmış görüşme metodu ile bilgiler toplanmıştır. Araştırmada aynı zamanda 30 suçlu çocuk belirlenmiş ve psiko-sosyal hizmetlere ilişkin değerlendirmeleri belirlenmiştir. Araştırmada elde edilen bilgiler nicel ve nitel yöntemlerle analiz edilmiştir. Nicel yöntemlerle suçların yıllar itibariyle gelişimi ve suçlu çocukların psiko-sosyal hizmetlerin etkililiği konusundaki görüşleri araştırılmıştır. Nitel yöntemlerle de suçlu çocuklarla ilgili olan personelin psiko-sosyal hizmetleri değerlendirmesi incelenmiştir. Araştırma Sonucunda 1999-2001 yılları arasında suçlu çocukların sayısında belirgin bir artış olduğu gözlendi. Araştırmada elde edilen diğer bulgular dikkate alındığında, psiko- sosyal hizmetlerin yeterli düzeyde sunulmadığı belirlendi. Bu bulgular hem psiko-sosyal hizmetleri sunan personelin sayı olarak yetersizliğiyle hem de bu hizmetlerin etkililik düzeyinin düşük olmasıyla ilgilidir.