Batı medeniyeti karşısında çaresiz kalan Osmanlı toplumunda, ıslahat hareketleriyle başlayan kurtarıcı tavırlar, Kurtuluş Savaşı’ndan sonra kurulan cumhuriyet devrine de intikal etmiştir. Cumhuriyetin kurulmasında görev alan aydın ve elitler, daha önce yoğun olarak tartışılan konularda radikal adımlar atmışlardır. Atatürk’ün liderliğinde oluşturulan bu hareketle birlikte, Türk milletini o günkü bulunduğu kötü şartlarından kurtararak, “muasır medeniyet”ler seviyesine çıkarmak, temel hedef olarak kabul edilirken, kurulan cumhuriyet de Türk Gençliğine emanet edilmiştir. Bu gün ise toplumun genelinde ve gençler arasında, cehaletin de ötesinde bir Atatürk’ü anlama ve anlatma kaosu yaşanmaktadır. Bu kaos ortamı, her şeyden önce asıl demek istediklerini söylemeden, satır aralarından aldıkları sözlerle, Atatürk’e tescil ettirerek ve sonunda kendisinin veya grubunun fikirlerini savunan insanların tutumları sonucunda ortaya çıkmaktadır. Bunun en büyük sebebi de Türkiye’deki çeşitli cephelerde yer alan insanların, bilgiyi “anlama”dan ziyade “inanma” düzeyinde ele alışlarıdır. İşte bu tutum cehaletin de ötesinde bir tavırla, kasdî olarak Atatürk’ü asıl mecrasından ve konumundan uzaklaştırmaktadır.