Bu araştırmanın iki temel amacı bulunmaktadır. Bunlardan ilki bazı değişkenler açısından genç kanser hastalarının sosyal destek ve yaşam doyumu düzeylerinin incelenmesi, ikincisi ise sosyal destek ile yaşam doyumu düzeyi arasındaki ilişkinin ortaya çıkarılmasıdır. Araştırmada gelişigüzel örnekleme yöntemi kullanılmıştır. Araştırma verileri 01 Ekim 2014- 01 Nisan 2015 tarihleri arasında toplanmıştır. Araştırmaya 15-24 yaş aralığında 82 kanser hastası katılmıştır. Çalışma Dışkapı Yıldırım Beyazıt Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Ankara Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Hematoloji Onkoloji Eğitim Araştırma Hastanesi, Numune Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Dr. Zekai Tahir Burak Kadın Sağlığı Eğitim ve Araştırma Hastanesinde yapılmıştır. Hastalara araştırmacı tarafından hazırlanan görüşme formu, Kanser Hastası Sosyal Destek Ölçeği ve Yaşam Doyumu Ölçeği uygulanarak veriler elde edilmiştir. Veriler istatistiksel olarak SPSS 16,0 programı yardımıyla değerlendirilmiş ve analiz edilmiştir. Verilerin analizinde t testi, ANOVA, Levene testi, Kruskal Wallis Testi ve Spearman testi kullanılmıştır.Araştırmaya katılan hastaların 43'ü kadın, 39'u erkek olup yaş ortalamaları 19.46 dır. Hastaların çoğunluğu bekârlardan oluşmaktadır. Araştırmaya katılan hastalar ortalama 11.79 aydır tedavi görmektedirler. Hastaların çoğunluğunun lösemi ve lenfoma tanısı almış olduğu belirlenmiştir.Araştırmada genç kanser hastalarının hane halkı aylık gelir durumları, gelir düzeylerini algılayışları, sosyal yardım alma durumları, aile türleri, refakatçi durumları, aile ile olan ilişkileri, ailenin ilgisinin algılanışı, yaşadıkları evin niteliği, evlerinde ki oda sayıları ve aile bireylerinin hastayı ziyaret sıklığının sosyal destek düzeylerini etkilediği bulunmuştur.Genç kanser hastalarının tedavi süreleri, hane halkı aylık gelir durumları, gelir düzeylerini algılayışları, sosyal yardım alma durumları, aile türleri, ailenin ilgisinin algılanışı yaşadıkları evin niteliği, evlerinde ki oda sayıları, aile bireylerinin hastayı ziyaret sıklığının hastaların yaşam doyumu düzeylerini etkilediği tespit edilmiştir.Hastaların sosyal destek düzeyleri ile yaşam doyumu düzeyleri arasında orta derecede pozitif yönlü anlamlı bir ilişki olduğu gözlenmiştir. Diğer bir ifade ile hastaların sosyal destek düzeyleri arttıkça, yaşam doyumu düzeyleri de artmaktadır.