Bu çalışmanın iki temel amacı vardır: İlk amaç, kurum bakımı deneyimi olan anne ya da babaların çocuklarının, yeterlik alanları, davranış ve duygusal sorunlarının çoklu bilgi kaynakları ile değerlendirilmesi ve kurum deneyimi olmayan yetişkinlerin çocuklarıyla karşılaştırılmasıdır. İkinci temel amaç ise, kurum bakımı deneyimi olan anne ya da babaların duygusal ve davranışsal sorunları, bağlanma stilleri, stres düzeyleri, travmatik deneyimleri ve anababalık stillerinin kurum deneyimi olmayan yetişkinlerle karşılaştırılması ve tüm bu özelliklerin birbirleriyle olan ilişkilerinin belirlenmesidir. Çalışmanın örneklemini, geçmişinde kurum deneyimi olan 28 yetişkin ve 6-18 yaşları arasındaki çocukları ile benzer özelliklere sahip kurum deneyimi olmayan 28 yetişkin ve 6-16 yaşları arasındaki çocukları oluşturmuştur. Bulgular, anne baba bildirimlerine göre kurum deneyimi olan yetişkinlerin çocuklarının Kurallara Karşı Gelme ve Dışa Yönelim puanlarının kurum deneyimi olmayan yetişkinlerin çocuklarından daha yüksek olduğuna işaret etmektedir. Kurum deneyimi olan ve olmayan yetişkinlerin sorun davranışları arasında da anlamlı bir farklılık saptanmamıştır. Her iki gruptaki yetişkinlerin kaçınan bağlanma ilişkisi geliştirdikleri bulunmuştur. Kurum deneyimi olan ve olmayan ebeveynlerin kabul edici/ilgili anababalık stili puanlarının daha yüksek olduğu görülmektedir. Stres belirti düzeyleri açısından da kurum deneyimi olan ve olmayan yetişkinler arasında anlamlı bir fark olmadığı sonucuna ulaşılmıştır. Kurum deneyimi olan yetişkinlerin daha fazla travmatik yaşam olayı rapor ettikleri de saptanmıştır. Kurum deneyimi olan ve olmayan yetişkinlerin bağlanma biçimleri ile anababalık stilleri arasında ise anlamlı bir ilişki olmadığı sonucuna ulaşılmıştır. Araştırmanın sonuçları, ilgili literatür ışığı ve gelecekteki araştırmalar açısından tartışılmıştır.