Birleşmiş Milletler Örgütü’nün tanımına göre, “Genç, 15-25 yaşları arasında, öğrenim gören, hayatını kazanmak için çalışmayan ve ayrı bir evi bulunmayan kişidir.” (bkz. Atalay Yörükoğlu, Gençlik Çağı, Ankara 1986, s. 3.) Psikoloji kaynaklarında ise gençlik, “ergenlik çağı (büluğ) öncesinden başlayarak 20-25 yaşlarına kadarki yılları kapsayan zaman dilimi” olarak kabul edilmektedir. (Geniş bilgi için bkz. c. I. Sandström, Çocuk ve Gençlik Psikolojisi (çev. Refia U. Şemin), 2. bs. İst. Ün. Edebiyat Fak. Yay. No: 1614, İstanbul 1982; Refia Uğurel Şemin, Gençlik Psikolojisi, İstanbul 1980.) Buna göre, yaklaşık 10-13 yıllık bir dönemi ifade eden bir kavramdır gençlik... Genel anlamda bu çağın, birtakım fizyolojik gelişme ve değişmeler yanında, ruhsal bakımdan da pek çok değişikliği beraberinde getirdiğini görürüz. Duygusal iniş çıkışların, davranışlardaki tutarsızlığın sıkça yaşandığı dönemdir gençlik çağı. Yine, zihnî uyanışın, bilinçlenme ve topluma açılmanın hızlandığı, ilk sevgilerin filizlenip sıkı arkadaşlıkların kurulduğu yıllardır gençlik yılları… Bu çağı, “insan hayatının şekil almaya en müsait dönemi” olarak görenler de vardır. (bkz. Ali Fuat Başgil, Gençlerle Başbaşa, İstanbul 1998, s. 41.)