Bu araştırma, üniversite öğrencilerinin psikolojik iyi oluş düzeylerinin, bazı demografik değişkenler, anne-baba tutumu ve stresli yaşam olayları bakımından incelenmesi amacıyla yapılan betimsel bir çalışmadır. Araştırmada 2011-2012 Öğretim Yılı Bahar Döneminde İnönü Üniversitesinin Eğitim, Fen-Edebiyat, İktisadi ve İdari Bilimler, Mühendislik, Eczacılık, İlahiyat ve Hukuk Fakültelerinde okuyan 691 öğrenci (432 kadın, 259 erkek) üzerinde inceleme yapılmıştır. Araştırmada üniversite öğrencilerinin psikolojik iyi oluş düzeylerini belirlemek amacıyla Ryff (1989) tarafından geliştirilen ve Cenkseven (2004) tarafından Türkçeye uyarlanan ?Psikolojik iyi Olma Ölçeği, öğrencilerin anne-baba tutumunu belirlemek amacıyla Eldeleklioğlu ve Kuzgun (1996) tarafından geliştirilen Anne-Baba Tutumu Ölçeği, stresli yaşam olayları ve demografik değişkenlerle ilgili bilgiler ise araştırmacı tarafından geliştirilen Kişisel Bilgi Formu ile elde edilmiştir. Üniversite öğrencilerinin psikolojik iyi oluş düzeyinin (diğerleriyle olumlu ilişkiler, özerklik, çevresel hakimiyet, bireysel gelişim, yaşam amacı, kendini kabul) cinsiyete göre anlamlı olarak değişip değişmediğini belirlemek amacıyla bağımsız gruplar için t testi; anne-baba tutumlarına, stresli yaşam olayları ve diğer bağımsız değişkenlere göre değişip değişmediğini incelemek amacıyla ise çok değişkenli varyans analizi (MANOVA) yapılmıştır. Araştırma sonucunda, kadın üniversite öğrencilerinin diğerleriyle olumlu ilişkiler, çevresel hakimiyet, bireysel gelişim ile yaşam amacı bakımından erkeklerden daha yüksek psikolojik iyi oluş düzeyine sahip oldukları görülmüştür. Öğrencilerin annelerinin ve babalarının eğitim düzeyi ve aile gelir düzeylerine göre psikolojik iyi oluş düzeylerinin farklılaşmadığı görülmüştür. Demokratik anne-baba tutumuna sahip üniversite öğrencilerin, diğerleriyle olumlu ilişkiler, çevresel hakimiyet ve kendini kabul düzeylerinin otoriter ve koruyucu-istekçi anne-baba tutumuna sahip üniversite öğrencilerinden daha yüksek olduğu görülmüştür. Ayrıca demokratik anne-baba tutumuna sahip üniversite öğrencilerinin otoriter anne-baba tutumuna sahip öğrencilerden daha yüksek bireysel gelişim ve yaşam amacı düzeyine sahip olduğu bulunmuştur. Stresli yaşam olayları yaşamayan ve orta düzeyde stresli yaşam olayları yaşayan grubun, yüksek düzeyde stresli yaşam olayları yaşamış gruptan daha yüksek diğerleriyle olumlu ilişkiler, çevresel hakimiyet, yaşam amacı ve kendini kabul düzeyine sahip olduğu belirlenmiştir.