Bu araştırma, üniversite öğrencilerinin başarı amaç oryantasyonlarının; duygulanım durumlarına, akademik başarılarına, cinsiyetlerine ve sınıflarına göre değişip değişmediğini ve stresle başa çıkma yöntemleri ile ilişkisini incelemek amacıyla yapılmış betimsel bir çalışmadır. Araştırma grubu; 2007-2008 eğitim-öğretim yılında Gazi Eğitim Fakültesinde öğrenim gören 506 kişiden oluşmaktadır. Öğrencilerin başarı amaç oryantasyonları Başarı Amaç Oryantasyonları Ölçeği ile, stresle başa çıkma yöntemleri Stresle Başa Çıkma Tarzları Ölçeği ile ve duygulanım durumları Pozitif ve Negatif Duygu Ölçeği ile belirlenmiştir. Verilerin çözümlenmesinde öğrenciler bağımsız değişkenlerin boyutlarına göre gruplara ayrılmış, gruplar iki olduğu durumlarda t- testinden, ikiden çok olduğu durumlarda F- testinden yararlanılmış ve F değerinin önemli olması durumlarında farkın kaynağını belirlemek için Tukey-Kramer testi kullanılmıştır. Sürekli değişkenler arasındaki ilişkiler Pearson Momentler Çarpımı Korelasyonu ile incelemiştir. Anlamlılık düzeyi = 0.05 olarak seçilmiştir. Araştırma sonucunda; Öğrenme oryantasyonlu öğrencilerin güvenli, iyimser ve sosyal başa çıkma stratejilerini daha fazla kullandıkları çaresiz ve boyun eğici başa çıkma stratejilerini daha az kullandıkları; performans-yaklaşma oryantasyonlu öğrencilerin güvenli ve çaresiz başa çıkma stratejilerini daha fazla kullandıkları ve performans-kaçınma oryantasyonlu öğrencilerin çaresiz ve boyun eğici başa çıkma stratejilerini daha fazla kullandıkları; Pozitif duygulanımlı öğrencilerin, öğrenme ve performans-yaklaşma oryantasyonlarını, negatif duygulanımlı öğrencilerin ise performans-kaçınma oryantasyonunu daha fazla benimsedikleri; Akademik başarısı yüksek öğrencilerin öğrenme oryantasyonunu daha fazla benimsedikleri, Üniversite öğrencilerinin başarı amaç oryantasyonlarının cinsiyete göre değişmediği; Dördüncü sınıftaki öğrencilerin öğrenme amaç oryantasyonunu daha fazla benimsedikleri bulunmuştur.