Bu araştırmada Ankara, İzmir ve Elazığ Çocuk Islahevleri ile Sinop Çocuk Cezaevindeki toplam 377 suçlu çocuk suç işleme nedenleri açısından incelenmiştir. Araştırmaya uygulama tarihinde kurumlarda bulunan çocukların tümü dahil edilmiştir. Suçlu çocukların aile ve kişisel özellikleri, sosyal çevresine ilişkin özellikleri, işledikleri suçlara ilişkin özellikleri ile kurumdaki yeniden eğitim sürecine ilişkin özelliklerini belirlemek amacıyla bir görüşme formu uygulanmıştır. Araştırmada elde edilen bulgulara göre suçlu çocukların çoğunluğu kentsel bölgelerde bulunmaktadır. Sosyoekonomik yönden orta ve daha alt sosyoekonomik düzeydeki ailelerden gelmektedirler. Çok çocuklu ailelerden oluşmaktadırlar. Çözülmüş aile oranı yüksektir. Ailede ortamında kavga ve dayak olanların oranı büyüktür. Çoğunlukla anne ve çocuklara dayak atılmaktadır. Çocuklara atılan dayak fiziksel istismara kadar varmaktadır. Çocuklarda evden kaçma davranışına sıklıkla rastlanmaktadır. Suçlu çocukların yarıya yakın bölümünün aile ve sosyal çevresinde suç işleyen kişilere rastlanmaktadır. Çocukların belli bir oranına aile dışında da fena muamele yapanlar vardır. Çoğunluğunun eğitim düzeyi düşük ya da yarıda kalmıştır. Okuldan kaçma olgusuna sıklıkla rastlanmaktadır. Çoğunluğu niteliksiz ve düzensiz olarak marjinal işlerde çalışmaktadırlar. işledikleri suçlar arasında ilk sırayı mala karşı suçlar, ikinci sırayı cinsel suçlar, üçüncü sırayı ise şahsa karşı suçlar almaktadır. Suçlu çocukların yaş ortalaması 15.6'dır. 16 yaşta yığılım görülmektedir. Daha çok kentlerde suç işlemektedirler. Yarıya yakın bir bölümünün suç ortağı vardır. Yapılan istatistiksel analize göre suç türleri ile suç ortakları arasındaki ilişkiler anlamlı bulunmuştur. Suçlu çocukların büyük çoğunluğu bulundukları kurumlarda aileleri, arkadaşları ve tretman grubuyla ilişkilerini 'iyi' olarak algılamaktadırlar.