Yeni bin yılın eşiğinde insanlık iki açılı bir gelişim süreci takip ediyor ediyor gibi görünmektedir. Bir yandan gelişen ve göz kamaştırıcı bir ilerleme sergileyen teknoloji, diğer yandan, gelişen bu teknolojinin baskısı ile daha da derinleşen, anti-sosyal ve insan merkezli olmaktan uzaklaşan oluşumlar. İnsan hakları retoriğinin iktisadi boyutunda gelişmelerin çoğu bu iki açıdan ikincisi içinde kalmaya mahkum olmakta ve insan, ekonominin öznesi konumundan itilerek artık nesnesi konumuna odaklanmaktadır. Bunun en belirgin örneği dünyada ve Türkiye'de görülen çocuk istihdamıdır. Bu makalede dünyada ve özellikle Türkiye'de son on yılın verilerine dayanılarak çocuk istihdamı incelenerek sayısal veriler değerlendirilecek, bu istihdam türünün nedenleri, sorunları ve sonuçları saptanacak ve pratikteki gibi değil ama idealdeki gibi olması için çok açılı öneriler ortaya konacaktır. Bu noktada büyük tarihçi A. Toynbee'nin aynı isimli amcasının sanayi devrimi sonrasında klasik ekonomi için söylediği sözü bir kez bugün için düşünerek vurgulamak gerekiyor: "Sanayi devrimi insanlara refah sağlamaksızın da nasıl zenginlikler üretebileceğini kanıtlamıştır."