Bugün Fransa’da hâlâ genç kızlar, kadınlar, kendi seçmedikleri, hatta hiç görmedikleri adamlarla evlendirilebiliyorlar. Türkiye’de veya başka ülkelerde olduğu gibi. Bu kızlara ne düşündükleri, ne hissettikleri sorulmuyor. Doğumlarından itibaren, bin yıllardır süre giden bu mekanizmanın içinde buluyorlar kendilerini. Elinizdeki kitap Fas’ta ayarlanan ve Fransa’da gerçekleşen, en başta iki kişiyi, sonra çevrelerindeki herkesi etkileyen, mutsuz eden, depresyonun, ölümün kıyısına sürükleyen zoraki bir evliliğin, Leyla’nın ağzından gerçek hikâyesi. Leyla’nın şu sözleri tüm olan biteni özetliyor: “Son dakikaya kadar babama yalvardım. Benim olmayan bir sesle ‘evet’ dedim, yaşlı gözlerimle göremediğim bir kâğıdı imzaladım.” Sevmediği bu adam onu dövecek, boyun eğdirmeye çalışacaktı. Fakat daha sonra inanılmaz bir cesaretle Leyla, özgürlüğünü ve onurunu korumak için geleneğe karşı koyacaktı. Bugün artık kocasıyla yaşamıyor, çalışıyor, küçük bebeğiyle kendisinin hayatını idame ettiriyor ve boşanma talep edecek. Leyla bugün bu korkunç geleneğin sona ermesi için şahitlikte bulunuyor. Bu kitapta “kendi sesiyle” konuşuyor. “Hayır” diyor.