Üniversite eğitimi, ülkemizde ilköğretim ile başlayan eğitim- öğretim hayatının son ancak sonu olmayan aşamasıdır. İlköğretim ve liseden sonra uygulanan bir sınav aracılığı ile yerleştirilen öğrenciler 2 yıl ya da 4 yıl süren eğitimin arkasından yüksek lisans ve doktora ile yüksek öğrenime devam edebilmektedir. Hem başlangıcının hem de eğitime devam etmenin zor ve çetrefilli olduğu yüksek öğrenim süreci bittikten sonra da bazı sıkıntıları barındırmaktadır. ÖSS ile bir programa yerleşmek ile başlayan ve diplomayı alarak iş dünyasında yer edinmeye çalışmakla devam eden bir döngüdür. Ülke coğrafyası üzerinde büyük şehir, il ve ilçe merkezlerinde yapılandırılmış olan üniversite binaları ve sosyal ortamları içeren bu süreçle ilgili yaşanan sıkıntılar bu çalışmanın temelidir. Tercih döneminden sonra yerleştikleri üniversite kampüslerinin olduğu şehirlere giderek, öğrenim sürdükleri süre zarfında ilgili yerlerde kalan öğrencilerin sosyal ortamları ve bu ortamların başarı performanslarına etkisi konusunda uygulamalı bir çalışma kurgulanmıştır. Taşra üniversitelerinden biri olan Sivas Cumhuriyet Üniversitesi merkez kampüs ile merkeze en uzak ilçede bulunan Divriği Meslek Yüksek Okulu öğrencileri üzerinde yapılacak uygulama ile bir karşılaştırmaya gidilecektir. Rathuss’ un Atılganlık Envanteri kullanılarak yapılan ölçüm öğrencilerin demografik özellikleri açısından test edilerek bir sonuca ulaşılacaktır. Çalışmanın sonunda sosyal yaşama alanlarının ve öğrencilerin psikolojik durumlarının üniversite eğitimi sürecindeki rolü hakkında çeşitli bulgular üzerinden birtakım öneriler geliştirilecektir.