Araştırmanın amacı kırsal alandan kente göç ve gecekondularda yaşayan 14-20 yaş arasındaki gençlerin sosyo ekonomik durumlarını ve sorunlarını saptamaktır. İstanbul'a bağlı Sultanbeyli ilçesinin gecekondu mahalleleri araştırma evreni olarak seçilmiştir. Saptanan araştırma evreni 4 gecekondu mahallesinde yaşayan 82289 nüfusu kapsamaktadır. 4 mahallede 100 hane reisi ve 130 gençle görüşülmüştür. (Gençlerin 73' ü erkek, 57'si kızdır.) Bu araştırmada mülakat tekniğinden yararlanılmıştır. İki tip mülakat formu kullanılmıştır. Birincisi hane reisine, ikincisi gence sorulmak için hazırlanmıştır. Hane reisi için hazırlanan formda 68 soru vardır. Gençler için hazırlanan formda 108 soru vardır. Toplam olarak 230 mülakat formu uygulanmıştır. Her iki mülakat formu ayrı ayrı değerlendirilmiştir. Bulgular yorumlanırken; sosyo-ekonomik gelişme, göç olgusu.gecekondu gençliğinin beklenti vs. sorunları saptanmaya çalışılmıştır. Türkiye'de tarımın verimliliği ve kişi başına düşen tarımsal l gelir köylüyü köyünde tutamayacak kadar düşüktür. Aile reislerinin büyük bir çoğunluğu köyde geçinemediklerini ve İstanbul'da iş olanaklarının çok olması nedeniyle geldiklerini söylemişlerdir. Kente gelenler önceleri kendi köyünden kasabasından gelmiş akraba ve tanıdıklarının yanına yerleşmekte, sonra yavaş yavaş kent yaşamıyla ilişkiler kurmaya başlamaktadırlar. Kent yaşamıyla uyum sorunu ise daha farklı bir biçimde, uzun dönemde ve psikolojik kökenli olarak ortaya çıkmaktadır. Türkiye hızla kentsel toplum olmaktadır. 1950'de ülke nüfusunun beşte biri kentlerde yaşarken, bu gün yüzde elli beşi kentlerde yaşamaktadır. Nüfustaki bu değişim ekonomik, siyasal ve toplumsal yapımızın çeşitli yönlerine hızla yansımaktadır.Toplumsal yaşamın her alanında değişim istekleri giderek artmaktadır. Gecekonduda yaşayan gençler ekonomik ve toplumsal yönden geçiş durumundaki bir kuşağın üyesidirler. Gençlerin bir kısmı sürekli, bir kısmı geçici işlerde çalışmaktadır. Baba otoritesi ve aile baskısı gençlerin iş hayatına atılmasıyla kırsal alandaki önemini büyük ölçüde yitirmektedir. Gençler modern yaşantı ve yenilikleri anne-babalarına oranla daha çabuk benimsemektedirler. Gecekondu ailesi kent ailesinden çok köy ailesine benzemektedir. Ekonomik yetersizlik gecekondu gençlerini beslenme sorunu ve bunun olumsuzsonuçlarıyla karşı karşıya bırakmaktadır. Ailenin sosyo-ekonomik ve kültürel durumu gencin hangi boş zaman etkinliklerinde bulunacağında etkili olmaktadır. Gençlerin para ve statüye duydukları özlem bu tip meslekleri istemelerine neden olmaktadır. Gençler oturdukları bölgeyi bırakıp kentin gelişmiş bölgelerinde oturmayı istemektedirler. Hane reisleri ve gençler büyük bir oranda boş zamanlarını değerlendirebilecekleri bir merkezin kurulmasını istemektedirler. Köyünü, evini, toprağını bırakıp daha iyi koşullar içinde yeni bir yaşam düzeni kurmak umuduyla köyden kente gelmiş insanların yerleşme, konut, iş bulma v.b. konularda baş vuracağı bir örgüt bulunmamaktadır. Kırsal alanından büyük kentlere gelen; kendilerine ve çocuklarına yeni bir yaşam biçimi kurma çabasında olan büyük kitlelerin karşılaştıkları sorunları azaltmak, toplum bünyesinde bütünleşmeyi sağlayacak önlemleri zamanında alarak, kalkınma çabalarını olumlu kılmak için resmi ve gönüllü kuruluşların dayanışma ile yürütebilecekleri programların gerekli olduğuna inanıyorum.