Bu çalışmada Türk ergenlerinde özerklik gelişimini ve Türkiye'de özerklik gelişiminin aile faktörleriyle ilişkisini araştırmak amaçlanmıştır. Özerklik kavramı olarak duygusal ve davranışsal özerklik kavramı analiz edilmiştir. Algılanan ebeveyn kontrolü ve bu kontrolün duygusal ve davranışsal özerklikle ilişkisi ayrıca incelenmiştir. Çalışmaya yaşlan 11 ile 18 arasında değişen 476 ergen katılmıştır. Katılımcılara duygusal özerklik ölçeği, davranışsal özerkliği ölçmeye yönelik çeşitli konulara ilişkin yaş beklentileri ölçeği, algılanan ebeveyn kontrolünü ölçen özerklik-kontrol ölçeği ve araştırmacı tarafından hazırlanan kişisel bilgi formu verilmiştir. Bu verileri analiz etmek için faktör analizi, güvenirlik analizleri, korelasyon analizleri, ANOVA, t-testi ve X2 teknikleri kullanılmıştır. Duygusal özerklik puanları yaşla birlikte artış göstermiştir. Duygusal özerklik puanlan ne sosyo ekonomik düzey ne de ergenlerin cinsiyetine göre farklılaşmıştır. Duygusal özerklik yaşla gelişirken, algılanan ebeveyn kontrolü de yaşla birlikte azalma göstermiştir. Yüksek sosyo ekonomik düzeyden gelen her iki cinsiyetteki ergenler, düşük sosyo ekonomik düzeyden gelen akranlarıyla karşılaştırıldığında daha düşük ebeveyn kontrolü algılamışlardır. Yüksek sosyo ekonomik düzeyden gelen her iki cinsiyetteki ergenlerin, yine düşük sosyo ekonomik düzeyden gelen akranlarıyla karşılaştırıldığında çeşitli konulara ilişkin daha erken yaş beklentilerine sahip oldukları görülmüştür. Anne-baba ilişkisini kötü olarak ifade eden ergenlerin daha yüksek duygusal özerklik gelişimi gösterdiği bulunmuştur. Ebeveyn ilişkisini iyi olarak algılayan ergenler, daha düşük ebeveyn kontrolü algılamışlardır. Bu sonuçlar tartışılmış ve yeni araştırma önerileri ile birlikte ebeveynlere önerilerde bulunulmuştur.