Bu araştırmada üniversite öğrencilerinin çatışma eğilimi ile kendini kabul düzeyleri üzerinde çeşitli değişkenlerin etkilerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın evrenini üniversite öğrencileri oluşturmaktadır. Çalışma evrenini ise Selçuk Üniversitesi, Eğitim Fakültesi ile Fen-Edebiyat Fakültesinin öğrenci si bulunan bölüm ya da ana bilim dalları oluşturmaktadır. Örneklemin oluşturulmasında tesadüfi yolla her fakültenin listelenen bölümlerinden dörder tanesi seçilmiştir. Her bölümün III. sınıflarında okuyan birer şube araştırmanın üzerinde bilgi toplandığı örneklem olarak tespit edilmiştir. Araştırma ile ilgili verileri toplamak üzere öğrencilere Üstün DÖKMEN'in Ç.E.Ö. (Çatışma Eğilimi Ölçeği) ile Yadigar KILIÇÇI'nın K.K.E (Kendini Kabul Envanteri) uygulanmıştır. Veriler bilgisayar ortamında excel -7.0 paket programı yardımıyla analiz edilmiştir. Araştırmanın sonucunda kendini kabul puanları ile çatışma eğilimi arasındaki ilişkinin negatif olduğu ortaya çıkmıştır. Yani; çatışma eğilimi puanlan arttıkça, kendini kabul ölçeği puanları düşmekte veya kendini kabul puanları yükseldikçe çatışma eğilimi puanları düşmektedir. Öğrencilerin çatışma eğilimi düzeyleri üzerinde bölüm, ÖYS puanı ve barınma biçimi değişkenlerinin etkisi bulunmuştur. Öğrencilerin kendini kabul düzeyleri üzerinde de bölüm, yaş, ÖYS puanı ve barınma biçimi değişkenlerinin etkisi ortaya çıkmıştır. Bu bilgiler ışığında, üniversitelerde öğrencilere iletişim becerisi eğitimi ile kendini ve başkalarını kabul konularında çeşitli programlara ağırlık verilmesinde yarar vardır.