Bu makale sokakta çalışan çocuk olgusunu toplumsal algı boyutuyla değerlendirmektedir. Toplumsal algı kentlileşmiş ve kentlileşmemiş kesim özelinde ele alınmış ve her iki kesimin sokakta çalışan çocuklar hakkındaki benzeşen ve farklılaşan tutumları üzerine odaklanılmıştır. İlgili amaç çerçevesinde bir alan araştırması gerçekleştirilmiş, Mersin kent merkezinde ikamet eden ve orantılı tabakalı rastgele örnekleme tekniği ile belirlenmiş 250 katılımcıya anket uygulanmıştır. Ayrıca hem sokakta çalışan çocuklar hem de bu çocukların etrafında yer alan aile, komşu, öğretmen gibi farklı kişilerle derinlemesine görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Araştırmada, kentlileşmiş ve kentlileşmemiş kesim çocuğun sokakta çalışmaması gerektiği ve bir ideal olarak eğitim kurumlarından yararlanması gerektiği konusunda benzer toplumsal algılara sahip olduğu tespit edilmiştir. Bu çalışma çocuğun sokakta çalışmasını meşrulaştıran ve onaylayıcı tutumları besleyen kültürel süreçlere de dikkat çekmektedir.